Blanda - 01.01.1932, Síða 351
345
sér af þeim átta jöröum, sem foreldrar hans áttu,
fjórar: Þverá í Fnjóskadal meS Heiöarhúsum á
Flateyjardalshei'öi, Vík i Flateyjardal og Samtýni í
Kræklingahlíö. Eiríkur Loftsson, fööurbróöir Mar-
grétar, hefur verið giftingarmaöur hennar, og kjöri
hann Margrétu málakonu í garð Bjarna, og beztu
jörð hans, Þverá í Fnjóskadal, í mála hennar og
iienni til fullrar eignar. En Margrétu voru iagðar
til kaups viö Bjarna jarðirnar Kasthvammur og
Vað í Reykjadal. Af hálfu Bjarna voru lögö til
kaupsins 2 hundruð hundraða, en af hálfu Margrétar
eitt hundrað hundraða. Hafa þau þvi sett saman bú
með 3 hundruðum hundraða, er ekki mun vera fjarri
40 þúsund króna virði < nútíma fé. Hefur Margrét
þó átt eignir umfram þetta, því að erfðajörð hennar
sýnist Hvassafell í Eyjafirði hafa verið. Þar hafa
þau reist bú, enda er Bjarni síðan við þá jörð kennd-
ur, sem kunnugt er. Hefur Bjarni gerzt auðmaður,
enda er hann síðar við jarðakaup riðinn. Arið 1462
kaupir hann Oxará í Ljósavatnsskarði fyrir 20
hundruð í lausafé, þar í 6 málnytukúgildi, eða 36
ær eða 6 kýr, 4 geldfjárkúgildi, 9 hundruð í silfri
og eina kistu, sem metin var á eitt hundrað (Isl.
fbrs. V. 362). Þetta kaup ber þess órækt vitni, að
Bjarni hefur verið uppgangsmaður. Hefur honum
safnazt kvikfénaður og silfur. Dautt fé mátti ekki
leigja gegn vöxtum eftir lögum kirkjunnar (Krist-
inr. Árna 42. kap.). Því var það háttur manna,
serir slíkt fé áttu, að verja því í jarðir, sem leigja
mátti. Kvikfénað mátti að vísu leigja, en það var
allt af talið óvissari eign vegna horfellis og annars
váglata, er því gat orðið. Því sóttust menn eftir
því að kaupa jarðir fyrir kvikfé, eftir því sem kost-
ur var. Leigufénaður var að vísu að miklu leyti i
ábyrgð leigutaka, en áhættan falst í því, að óvíst