Blanda - 01.01.1932, Page 370
364
rekking þeirra feSgina í Vík í Flateyjardal. Þá er
djarft að gera ráS fyrir því, að prestar þessir ljúgi
því upp, a’ð Bjarni hafi meðgengið sök sína fyrir
þeim og biskupinum í fangelsinu. Biskup og prest-
arnir allir mættu þá hafa verið meira en litlir glæpa-
menn. Hitt kann að vera minna um vert, þótt þeir
votti það, að Bjarni hafi verið ókúgaður og ópynt-
aöur, þegar hann kannaðist við sekt sína. Slíkt er
rneira álitamál. Þó að engum beinum pínslartækj-
um hafi verið beitt, gat fangelsisvistin hafa
lamað mótstöðuafl fangans, svo að hann kann að
hafa tekið það ráð að játa á sig sökina, legorðið
með Randíði, enda hefur hann séð, hversu sterkar
líkur vottorð þeirra Jón Þorsteinssonar skapaði
gegn honum, svo að hann hefur allt að einu búizt
við áfellisdómi eða að undanfæris yrði sér ekki
auðið.
Eftir að játning Bjarna var fengin, mun bæði
biskupi og valdsmönnum hafa þótt tryggara að
koma í veg fyrir, að eignum hans yrði brjálað.
A.uk lausafjár, átti Bjarni, eins og fyrr er að vikið,
jarðeignir bæði í Þingeyjarþingi og í Eyjafirði. í
Þingeyjarþingi átti hann Þverá í Fnjóskadal, Heið-
arhús og Vík í Flateyjardal. Með konu sinni fékk
hann Vað í Reykjadal, sem ekki sézt, að hann hafi
fargað. Oxará í Ljósavatnsskarði hafði hann keypt,
Arndísarstaði og Kálfborgarár tvær mun hann hafa
tekið í erfð eftir foreldra sína (sbr. ísl. fbrs. V.
610). Eignir Bjarna í Þingeyjarsýslu kyrrsetti
Finnbogi Jónsson, þá sýslumaður og síðar lögmað-
ur, vegna kongdómsins þann 14. jan. 1481, því
að hálfar skyldu þær falla undir konung, eins og
áður segir. Byggir Finnbogi kyrrsetninguna á orð-
róminum um legorð Bjarna, sem byggðarfleygur
var orðinn, og svo játningu Bjarna fyrir biskupi