Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1937, Side 84

Eimreiðin - 01.01.1937, Side 84
70 GRAI PAFAGAUKURINN eimreiðin Frú Gannetl linykti lil höfðinu og það svo rösklega, að raaður, sem l'ram hjá gekk, leit við og á liana. Gannelt greikkaði þá sporið, tók undir liandlegg henni og leiddi liana hratt lieim á leið, æstari en orð fái lýst. Morguninn eflir var ofsinn úr honum, en grunsemdirnar ekki. Að morgunverði loknum fór hann um horð í »Spóann«, sem átti að leggja úr höfn þá eftir hádegið. Áður en hann fór, gaf hann ítarlegar fyrirskipanir, sem áttu að gera konu lians kleil't að koma um horð og kveðja hann, án þess að hún sýndi nema sem allra minst af þeim kvenlega blóina, sem svo varasamt hafði reynst að tjalda í viðurvist karlmanna. Eftir að frú Gannett var orðin ein, tók hún lil í herberg- inu, en þegar hún kom að búri páfagauksins, lél hún sópinu hvílasl og virti hinn ægilega íbúa þess fyrir sér með forvitni- Henni fanst eins og hrygði fyrir illgirnislegum glampa ■ augurn hans, og þegar liann herpli saman sjáaldrið, þá var eins og' hamí dræpi titlinga l'raman í hana mjög lvmskulegu- Meðan hún var að virða fuglinn lyrir sér, var harið að dyrum, og lítil Ijóshærð kona — smekklega klædd — kom brunandi inn og lieilsaði alúðlega. »Ég leil rétt inn sem snöggvast til að sjá þig, væna míu, og svo til að hressa mig upp«, sagði liún ljörlega, »og ef þ11 hefur ekkert á móti því, þá ætla ég að koma með þér niðui' að skipakvínni og sjá þegar skipið fer af stað«. Frú Gannett samþykti það þegar í stað. Það mundi gera vélstjóranum léttara í skapi, el' lnin kæmi í velsæmis-lylgu með ráðinni og roskinni frú. »Fallegur fugl!« sagði frú Gluffins, og' ral< endann á sól- hlííinni sinni inn á milli rimla húrsins. »Varaðu þig á að gera þelta«, llýlti vinkona hennar ser að segja. »Hvers vegna?« »Hann talar!« sagði frú Gannett hátíðlega. »Gotl og vel, þá verð ég að fá hann lil þess«, sagði h'U Clutrins óþolinmóð. Hún bar sólhlílina upp að búrinu °o opnaði hana svo alt í einu. Sólhlífin var eldrauð á litinn, °ó páfagauknum varð svo bylt við, að liann stóð á öndinni. »Það þýðir ekki að fara svona að honum«, sagði frú Ganneh'
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.