Eimreiðin - 01.01.1937, Qupperneq 136

V>2
RITS.TÁ
EIMREIÐIN
(iiiðmunditr liöðtHirssoit: KVSTI MICI SÓL ljóð. — Uvík 1936
(útfi.: Ragnar Jónsson). Áriö 1930 birtust t'vrst kvæði cftir (Iuðimnul
Höðvarsson í »Kimreiðinni«, og síðan öðru livoru alt til þessa. Kvæðin
vöktu strax athvgli fvrir þýðleik sinn og Iýriskan blæ. I’au voru full af
róniantik, sem stakk í stúf við liinn rcalistiska skáldskap sanitiðarinnar,
og í þeim var scrstaklega vel lýst liinum sterku böndum átthaganna og
ástinni á svcitaliflnu, enda cr Guðmundur sjálfur bóndi í einu af fegurstu
liéruðum landsins, Hvitársiðu i Borgarfirði. Annars er það eftirtektarvcrt,
live mjög rómantikin er nú aftur aö ryðja sér til rúms i skáldskap er-
lendis, og cr þeirra álirifa þegar farið að verða vart hér á landi, þó
ekki telji ég þennan hofund bera það með sér, að hann liafi orðiö fvrir
miklum erlcndum áhrifum. Tónn hans cr alislenzkur, — en liann er um-
fram alt rómantiskur téinn.
Nú hefur kvæöum Guðmundar verið safnað í hók, scm valið licfur verið
riafn cftir uppliafi eins af kvæðunum. í hók þessari eru alls 33 kvæði, cn
af þeim liefur um þriðjungurinn hirzt áður hér i »Kimrciöinni«. þó sakna
ég hér nokkurra góðra kvæða, scm mér eru kuun cftir höfundinn og vcl
licfðu mátt fylgja hér mcð.
Guðmundi Böðvarssyni lætur hezt að lýsa hinum margvíslcgu hlæhrigð-
um náttúrunnar, jafnt að vetri, þegar
nkuldaleg ársól á hélaðar lieiðar
hellir árroðans sterka lit«,
en ogulnaðir runnar í gráu hrauni
gráta laul'um i andvarans þvt«,
eins og að sumrinu, f. d.
»þcgar aftansólin eldi steypir vfir skvjamiir ,
en »urðin Ijómar öll og glitrar effir daggarskúr«.
Kn liann á það líka til að koma meö snjallar mannlýsingar, sjá t. d-
kvæðin »1 minningu bóndamanns« og »Sveitaskáld«. Kalleg er vögguvísan
á bls. 24 26:
»Mjúkt er svefnsins sængurlín
syng ég þig í hlundinn«, o. s. frv.
Nokkrar villur liafa slæðst inn í sum kvæðin, svo scm »sérlega« á
lils. 38, sem mun eiga að lesa »sárlega«; »timans«, á bls. 41, á að vcra
»túnsins«; »gátan«, á hls. 81, á að vera »golan« o. s. frv. Annars er frá-
gangur hökarinnar góður og kvæðin höfundi til sóma. Hann cr ungur
maður og á vonandi enn eftir að auðga þjóð sina að góðkvæðum. I’essi
litla hók er óræk sönnun fyrir því, að .hann sé maður til þess. So. S.
Slcfiin Jóiissoii: KOXAN Á KLKTTINUM. Tólf sögur. Itvik 1936 (Isaf.)-
Bókin licr nafn af fyrstu sögunni, sem er ein af fjórum smásögum, seni
lilutu viöurkenningu í smásögu-samkepni »Einirciðarinnar« 1933 og koniu
út i henni það ár, auk aðal-vcrðlaunasögunnar: »Austfjarðaþokan«. Mér
tinst óviðfeldið að nefna allar sögurnar i heild eftir þcssari einu sögu, þ°
að mestu skifti að visu um innihaldið, en ininna um nafnið á bókinni-
Koiiiiii <í klclliiiuni er rituð i sérkennilegum stil og minnir á kvikmynd,