Uppeldi og menntun - 01.01.2000, Síða 153

Uppeldi og menntun - 01.01.2000, Síða 153
SIGURÐUR KRISTINSSON Fagmennska, „professionalism", er oftast talin tengjast því þegar starfsgrein býr yfir verulegri hæfni og þekkingu á tilteknu sviði, nýtir hana til að sinna þörfu hlut- verki í samfélaginu og hefur einnig sjálfræði um ýmislegt sem lýtur að starfinu, svo sem um markmið þess, leiðir að settum markmiðum og val skjólstæðinga. Fag hefur einnig stjóm á því hverjir hljóta leyfi í nafni samfélagsins alls til að stunda viðkom- andi starfsgrein.8 Skipulag starfsgreinamenntunar er einmitt stór liður í þeirri stjórn. Af þessari grófu lýsingu má ráða að ekki séu allar starfsgreinar fög (profession). Augljósustu dæmin um störf sem ekki eru fög eru þau störf sem enga fagmenntun þarf til, þ. e. störf sem talið er eðlilegt að ófaglærðir stundi og enginn sérstakur lær- dómur er skipulagður til undirbúnings. Þetta þurfa alls ekki að vera störf sem hver sem er gæti unnið. Að vera háseti eða afgreiðslumaður í tískuverslun krefst færni og kunnáttu, þó svo að ekki sé krafist skipulegs starfsnáms og skírteinis. Aðrar starfsgreinar krefjast sérstaks fagnáms, þar sem reynt er að tryggja tiltekna hæfni og þekkingu, en þó án þess að samfélagið veiti starfsgreininni það sjálfræði sem ein- kennir svonefndar fagstéttir. Hér mætti nefna ýmsar iðngreinar sem dæmi. Sumar aðrar starfsgreinar krefjast gífurlegs lærdóms, þjálfunar og erfiðis ef árangur á að nást, án þess að vera ótvírætt álitnar fagstéttir. Skáld og heimspekingar eru e.t.v. dæmi um þetta. Samfélagið felur ekki samtökum þessara greina að skera úr um það hverjir skuli fá leyfi til að yrkja eða stunda heimspeki og bjóða svo almenningi upp á árangurinn. En það fær ekki hver sem er leyfi samfélagsins til að bjóða upp á barnakennslu, sálfræðiaðstoð, eða lyflækningar. Munurinn liggur að einhverju leyti í því að meira er í húfi. Fúsk í skáldskap og heimspeki er hvimleitt, en veldur lík- lega ekki stórskaða á borð við þann sem hlýst af fúski við barnakennslu, sálfræði- ráðgjöf, eða lyflækningar. George Bernard Shaw skrifaði eitt sinn að fagstéttir væru „samsæri gegn leik- mönnum."9 Með því vekur hann máls á grundvallarspurningu um tilverurétt fag- stétta. Hvernig þurfa fagstéttir að halda á málum til að eiga skilið þá viðurkenningu og það vald sem samfélagið færir þeim? Þarna er komið inn á svið siðferðis og gildismats. Fagstétt nýtur trausts og viðurkenningar í krafti sérþekkingar og sér- hæfðs hlutverks sem ekki er mögulegt að inna af hendi án sérþekkingar. Þegar sér- þekking og þjálfun hefur orðið til á samfélagið ekki annarra kosta völ en að treysta dómum þeirra sem hafa þekkinguna um það að hverju beri að stefna, hvernig æski- legt sé að standa að starfsmenntun, hvaða kröfur og skilyrði skuli gera þegar starfs- leyfi er veitt o.s.frv. Fagstéttin verður þannig dómari um eigin mál og samfélagið treystir því að hún beiti þessu sjálfræðisvaldi þannig að hlutverki hennar verði sinnt á sem allra bestan hátt. Þessu trausti brugðust þeir læknar nasistatímans sem stunduðu sársaukafullar og banvænar tilraunir á mönnum. Þessu trausti er líka hægt að bregðast í smærri stíl og ekki eins augljósum. Nægir þar að nefna að læknir kann að mæla með ónauðsynlegri meðferð sem hann hagnast á, eða hafa að engu ígrundaðar óskir sjúklings um eigin meðferð. Þessar hugleiðingar leiða í ljós að þeir hæfileikar sem eiginleg starfsmenntun 8 Sjá t.d. Andrew Jameton, Nursing Practicc: The Ethical Issues. Prentice Hall 1984 s. 18-34. 9 George Bernard Shaw, The Doctor's Dilemma, 1906,1. þáttur. 151 L
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184

x

Uppeldi og menntun

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Uppeldi og menntun
https://timarit.is/publication/581

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.