Morgunn - 01.12.1923, Qupperneq 41

MORGUNN
167
Það mun hafa verið nokkru síðar, eða um 1908, aö
‘Guðm. Valgeir, sem áður er nefndur, veikist af lnmgna-
hólcri.. Ilann lagðist okld lieima lijá sér, heldur á bœ alveg
upp við fjöll. Var það um 4 stunda hröð ferð frá heimili
hans, og litlu lengra til okkar. Hann hafði verið' í fjár-
skoðun, er hann veiktist. Við fengum litlar fréttir af
honum, annað en að hann væri talsvert veikur. ViS vorum
því með hálfgerðum ikvíða um úrslitin, en eftir fregnun-
um var hættan ekki talin mjög mikil. Þetta var rétt fyrir
páskana. Aðfaranótt páskadags dreymir mig að draum-
maðurinn, —svo kalla eg manninn, sem eg mintist á áður —
kemur til mín. Hann heilsar mér, og eg spyr: „Hvaðan
kemurðu núna?“. „Eg kem ofan frá fjöllum“, svaraði hann.
„Þá geturðu sagt mér, hvemig honum Guðm. Valgeir Jíð-
ur?“ „Já, honum líður vel. Hann er kominn í skoðun“.
„Þá er honum batnað“, segi eg, en um leið var draum-
maðurinn horfinn. Eg varð mjög glaður í svefninum út af
því, að Guðm. skyldi vera batnað.
Þegar eg vakna, fer eg að rifja upp drauminn og þá
sérstáklega þessi orð: „Hann er kominn í skoðun“. Eg
fann, að ómögulegt var. að honum væri batnað þannig, að
hann væri kominn í fjárskoðun, heldur hlaut þaði að vera
merkingin, að hann væri nú farinn að lifa því lífi, þar
sem alt væri skoðun, að hann væri farinn í hina miklu
skoðun, sem á að verða annaðhvort uppfylling eða von-
brigði trúar vorrar.
Á annan páskadag kemur maður ofan frá fjöllum, sá
sem verið hafði með Guðm. í fjárskoðuninni. Hann kemur
með þá fregn, að Guðm. hafi -látist á páskadagsnóttina,
sömu nóttina og mig dreymdi drauminn.
Hann skeiðar bráðum.
Annan smádraum viðvíkjandi draummanni mínum ætla
eg að segja, þar sem eg ber upp fyrir honum eitt vanda-
uiál mitt. Eg átti ungan hest, sem mér þótti mjög vænt um.
.Það oili mér að eins áhyggju, að eg gat ekki fengið hann