Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 46

172
M 0 R G U N N
fóstursyni mannsins frá Eskiíiröi, er væri dáinn fyriir
skömmu. Hún þekti hann meðal annars á peysunni.
Eg þekti gestinn að eins; hafði séð hann áður þar um
sumarið; en að hann hefði átt þennan fósturson, um það hafði
eg enga hugmynd. Eg hefi því ekki getað myndað þetta af
hugsun minni eSa búið til þessa lýsingu af manni, sem eg
hafði aldrei séð og vissi ekki, að nokkurn tíma hefði verið til.
Stúlkan.
Ekki hefi eg oft séð svipi lifandi manna. Auðvitað get-
ur verið, að eg hafi séð þá oftar en eg veit af, því að marga
svipi og verur hefi eg séð, sem eg ekki þekti, og hefi ekki
hugmynd um, hverir voru.
Eitt sinn var þaS, að eg hafði vakað fram eftir nóttu
við að spila. Það var skömmu eftir nýjár 1915. Eg sofnaði
s.trax, þegar eg háttaði, en er eg hafði sofið litla stund, vakna
eg og sé stúllui standa fyrir framan rúmið. Eg þekki stúlk-
una vel; hún átti heima í húsinu, og var ein af þeim, sem
eg var að spila við. Mér dettur fyrst í hug, að hún muni ætla
að fá lykil til að komast út úr húsinu, — hún var að læra
ljósmóðurfræði og var því oft kölluð út um nótt, og hafði
einu sinni áður komið til mín til að fá lykil. En hún stend-
ur þegjandi. Iívað skyldi stúlkan vilja? Eg rís upp og teygi
mig yfir mann, sem svaf fyrir framan mig; en það er sama,
iiún þegir enn þá. Hvað ætli stúlkan meini? Eg hugsa mér
að taka í hana, en þá gríp eg heldur í tómt. Eg hugsa, að
(«g hafi ekki náð til hennar, og rétti höndina ofur liægt, svo
langt, að eg sé, að höndin kemst aftur fyrir hana, síðan dreg
og 'höndina afar hægt að mér, og þá sé eg greinlega, þegar
höndin fer í gegnuin þetta, sem eg hélt að væri stúlkan. Þá
sá eg, hvers kyns var og varð hálf-hverft við, því að eg þótt-
ist áður alveg viss um, að þetta væri líkamleg vera, sem eg
gaiti ekki skift í sundur í miðju með tómri hendinni. Sýnin
hvarf svo litlu síðar, en iíklega liefir hún staðið þarna alt
að 2 mínútum.
Margir hafa þá trú, að ef lifandi manns svipur sést, þá