Morgunn - 01.12.1932, Side 7

MORGUNN
133
inn í þá dýrð, sem enginn mann
útskýra má né seg.ja kann“.
(S. S.)
Stúlka varð úti. Sömu nóttina dreymdi bróður
hennar, að hún kvæði vísu:
,,Ei þótt kynni eg orðin hans
á lífs strindi vega,
frið og yndi frelsarans
fekk eg skyndilega“.
Þess er líka getið, að menn fari illa, ýmist vegna
nísku, ágirndar, hatursfulls hugarfars, guðleysis í orð-
um eða athöfnum. Gleðra kvað þær orsakir til þess, að hún
fengi eigi að hvíla kyr, að hún hefði aldrei lesið faðirvor,
farið æfinlega til kirkju fyrir siðasakir og sofið undir
prédikuninni bæði í kirkju og heimahúsum. (J. Á.) Þeir
sem styttu sér aldur hlutu og samkvæmt þjóðtrúnni að
eiga örðugt eftir dauðann. Þó eru þjóðsögurnar fátækar
af beinum lýsingum á ástandinu, bæði góðu og illu, og
þar sem þær koma fyrir, eru notaðar hinar sömu samlík-
ingar og í kirkjumálinu. En af því að ætlun mín er að
benda hér frekar á það, sem er ólíkt en líkt kirkjukenn-
ingunum, fer eg ekki lengra út í þær lýsingar.
Við náinn yfirlestur þjóðsagnanna verður þess vart,
að ekki er hægt að skýra allar hugmyndir þeirra um líf-
ið eftir dauðann út frá trúarskoðunum almennings á því
tímabili, er sögurnar gerast. Sumt, sem alþýðutrúin hef-
ir haft fyrir satt, fer annað hvort fram hjá þeim eða í
mótsögn við þær.
Hið fyrsta er sambanclið, sem þjóðsögurnar gera ráð
fyrir að sé milli dauðra og lifandi. í frumstæðustu mynd
á það sér stað í draugasögunum, þegar hinn dauði ásækir
menn í lifanda lífi, eða lifandi maður getur með særing-
um náð valdi yfir dauðum manni og sent hann hvert á