Morgunn - 01.12.1932, Side 46

172
M U R G U N N
eí'tir, að hún hefði átt að undirbúa hann betur, og að
hún hafi ekki hugsað út í það fyrir fram, að þó að lík-
amningafundir geti verið mjög sannfærandi og áhrifa-
miklir, þá geta þeir líka stundum verið í meira lagi
geigvænlegir í augum manna, sem enga reynslu hafa
í slíkum efnum.
Nú segist frúnni svo frá:
,,Við vorum hér um bil 12 með miðlinum. í herberg-
inu var alls ekkert, að undanteknu því, er nú skal greina :
Óbreyttir tréstólar handa fundarmönnum og miðlinum;.
lítið áttstrent borð um tvö og hálft fet að þvermáli
tveir ullardúkar, sem hengdir voru íyrir eitt hornið á
herberginu, og tvær aflangar þunnar fjalir, um tólf
þumlungar á annan veginn en sex á hinn; öðru megin á.
þeim fjölum var sterk lýsandi málning, og okkur var
sagt, að líkamningarnir notuðu þær til þess að halda
þeim upp að andlitum sínum, í því skyni að varpa birtu
á andlitsdrættina og gera þá skýrari. Miðillinn nefndi
þessar máluðu fjalir töflur. Á öllu gólfinu var olíu-
dúkur. —
Allir fundarmenn þektu hver annan, en miðillinn
þekti engan þeirra. Á þessum fundum var fundarmönn-
um skipað í boga, karlar og konur skiftust á, og þeir,
sem sátu í endanum á skeifunni, voru fast við tjöldin;
inni í horninu sat miðillinn nokkuð af fundinum. Mið-
illinn lét sæmilega glatt gasljós loga fyrri partinn af
fundinum, svo að lesa mátti við það smátt letur.
Dyrunum var tvílæst.
Miðillinn stóð nú fyrir framan tjöldin inni í skeif-
unni, sem fundarmenn mynduðu, með litla borðið við
hlið sér. Eg skildi ekki, til hvers þetta borð var þarna.
Hann bað okkur að taka saman höndum, og þeir tveir
fundarmenn, sem sátu á endunum, áttu að leggja lausu
höndina ofan á þá hönd sína, sem tók utan um hönd-
ina á næsta manni. Okkur var sagt, að þetta væri gert