Morgunn - 01.12.1932, Qupperneq 59

MORGUNN
185
Sagan af Daisy.
Ýmsir eru þeir — og þar á meðal prófessor Richet
-— sem af öllum dularfullum fyrirbrigðum gera mest
úr sýnum manna á banasænginni, sem sönnunargögn-
um fyrir framhaldslífinu. Mest þykir þeim þó vert um
sýnir barna. Eftirtektarvert er það, að þegar menn á
banasænginni sjá vienn, þá eru það ávalt framliðnir menn,
þar sem búast mætti við, að þeir þættust ekki síður sjá
jarðneska vini sína, ef .hér væri eingöngu um skynvillur
að tefla. Prófessor Bozzano, sem er frægastur af núlif-
andi sálarrannsóknamönnum ítölskum, hefir safnað fjölda
af slíkum sögum. Ein þeirra fer hér á eftir í styttri frá-
sögn. Hún er af 10 ára gamalli stúlku, Daisy Irene Dryden,
dóttur síra D. A. Dryden, sem var prestur í Meþódista
biskupa kirkjunni í Californíu. Kona prestsins, móðir
stúlkunnar, hefir ritað söguna. Hún var gefin út á prenti
eftir andlát prestskonunnar, og prestur að nafri I. L.
Higgins, ritaði formála fyrir henni, og ábyrgisi afdrátt-
arlaust, að prestskonan hafi farið rétt með. Hahn tekur
meðal annars þetta fram:
,,Hað er alls ekki dæamalaust, að andlegu skilningar-
vitin ljúkist upp rétt fyrir andlátið. En venjulega eru
slíkar skynjanir skammar, og fyrir því veita þær þeim,
sem viðstaddir eru, enga ákveðna þekkingu um annan
heim, jafnvel þótt nöfn framliðinna manna séu nefnd, og
þeim sé lýst. l>að var eftirtektarvert við sýnir Daisy, hvað
þær stóðu lengi og hvað opinberanir hennar voru skýrar,
af því að hún fékk tíma til að átta sig á þeim dásemdum,
sem hún sá og heyrði“.
Móðir hennar lætur þess getið, að stúlkan hafi ekki
að minsta leyti verið alin upp við dulspeki-kenningar eða
spiritisma nútímans. Hún dó af garnabólgu, sem hún fékk
eftir taugaveiki. Um tvær vikur á undan andlátinu virt-