Morgunn - 01.12.1932, Qupperneq 60

18S
M 0 11 G U X X
ist henni vera að batna, en sjálf hélt hún því stöðugt
fram, að viðskilnaðurinn væri í nánd. Fjórum dögum
á undan andlátinu fékk hún garnabólgu, og fyrsta sól-
arhringinn á eftir hafði hún miklar þjáningar. Þá hurfu
þrautirnar og hún fór að verða skygn. Fyrst urðu menn
þess varir með þeim hætti, að faðir hennar las henni
grein úr Jóhannesar guðspjalli, og út af því lét hún
þess getið, að hún vonaði að geta komið aftur og hugg-
að foreldra sína. Þá bætti hún við þessum orðum: ,,Eg
ætla að spyrja Allie um það“.
Allie var bróðir hennar, sem hafði dáið úr skarlats-
sótt, sex ára gamall, hér um bil sjö mánuðum áður. Hún
beið ofurlitla stund, og sagði þá: ,,Allie segir, að eg geti
stundum farið til ykkar; hann segir, að það sé mögulegt,
en að þið munið ekki vita af því, þegar eg er hér. En
eg gæti talað við hugsanir ykkar“.
Móðurinni farast svo orð:
,,Eins og eg hefi sagt, lifði Daisy þrjá daga eftir
fyrsta þrautamikla sólarhringinn . . . Þennan tíma lifði
hún í báðum heimunum, eftir því sem hún komst sjálf
að orði. Tveim dögum fyrir andlát hennar kom yfirmað-
ur sunnudagaskólans að heimsækja hana. Daisy talaði
mjög hispurslaust við hann um burtför sína og bað hann
f.yrir skilaboð til sunnudagaskólans. Þegar hann var um
það bil að fara, sagði hann: ,,Jæja, Daisy, bráðum verð-
urðu nú komin yfir dimma fljótið“. Þegar hún var farin,
bað hún föður sinn að skýra það fyrir sér, við hvað hann
liefði átt með „dimma fljótinu“. Hann reyndi að gera
henni grein fyrir því, en þá mælti hún: „Þetta er alt
saman misskilningur; það er ekkert fljót; það er elckert
tjald; það er jafnvel ekki nein lína, sem greinir þetta líf
frá hinu lifinu“. Og hún rétti út litlar hendurnar og benti
með þessum orðum: „Það er hérna og það er þarna. Eg
veit að þetta er svona, því að eg get séð ykkur öll, og eg
.sé þá þarna samtímis“.
„Einn morgun var eg í herberginu, og þá var vin-