Morgunn - 01.12.1932, Síða 61

M 0 R G U N N
187
gjarnlegur nágranni okkar, frú W., að lesa fyrir hana
Jóh. XIV., 1, 2. Daisy kom með þessa athugasemd: ,,Hí-
býli, það er sama sem hús. Eg sé engin veruleg hús
þarna; en þar eru einhverjir staðir, þar sem menn hitt-
ast. Allir tala um að fara á þennan og þennan stað, en
minnast ekkert á hús. I>að getur verið að testamentið
tali um híbýli til þess að við finnum að við eigum að
■eignast heimili á himnum, og ef til vill verður fyrir mér
heimili, þegar eg kem þangað. Og ef það verður, þá
verða þar himnesku blómin og trén, sem mér þykir svo
vænt um hér, — því að eg sé þau, og þau eru yndislegri
en nokkuð, sem eg gæti hugsað mér“. Þá sagði eg:
„Veiztu það ekki, Daisy, að ritningin talar um himna-
ríki sem fagra borg“. Hún svaraði: ,,Eg sé enga borg“.
Þá kom eins og vandræðasvipur á andlitið á henni, og
Rún mælti: „Eg veit ekki; það getur verið, að eg verði að
komast þangað áður“.
„Sama daginn sat sunnudagaskólakennari hennar,
frú H., hjá henni, og þá sagði Daisy: „Börnin þín tvö
eru hér“. Þessi börn höfðu farið af þessum heimi fyrir
nokkurum árum, og ef þau hefðu verið á lífi hér, mundu
bau hafa verið nálega fullvaxin. Daisy hafði aldrei heyrt
nokkurn mann minnast á þau, og móðir þeirra átti eng-
ar myndir af þeim, svo að Daisy gat alls ekkert hafa
um þau vitað, fyr en hún sá þau í andlegum heimi. Hún
var beðin að lýsa þeim; hún lýsti þeim sem fullorðnum,
■og þetta kom ekki heim við þá hugmynd, sem móðir
þeirra gerði sér um þau. Svo að hún sagði: „Hvernig get-
ur þetta verið? þau voru börn, þegar þau dóu“. Daisy
svaraði: „Allie segir, að börnin haldi ekki áfram að vera
börn; þau vaxi eins og í þessu lífi“. Frú If. sagði þá:
,,En Mary mín litla datt, og hún skaðaði sig svo mikið,
að hún gat ekki staðið upprétt“. Því svaraði Daisy svo:
,,Nú gengur ekkert að henni; hún er bein og falleg; og
sonur yðar er göfugmannlegur og glaður“.
„Önnur vinkona okkar kom inn, og Daisy var að