Morgunn - 01.12.1932, Side 75

MORGUNN
201
Svo langt var frá því að fundir þessir þreyttu hana, að
sambandsástandið, er hún féll í, virtist miklu fremur
vera henni hressandi og nærandi hvíld. Á eftir fyrstu
fundunum fann hún að vísu til þreytu, en eftir því sem
meiri festa og stjórn komst á sambandið, vaknaði hún
af svefndáinu hress og róleg eins og eftir styrkjandi
svefn, nákvæmlega eins og hún átti að sér að vera, án
þess hún fyndi til nokkurrar þreytu. En sjálfsagt þætti
þeim, sem voru á fundunum með ungfrú X, óviðeig-
andi að eg legði frá mér pennann, án þess að geta að
nokkru um árangur þann og ávinning, er við, sem vor-
um á fundunum með henni, höfðum af samverustund-
um ckkar með ungfrú X, og samvinnu þeirri við íbúa
eilífðarheimsins, er við áttum kost á að njóta vegna
hæfileika hennar. Mér finst það líka. Að vísu mun eg
ekki fjölyrða mikið um þá hlið málsins, en læt að eins
nægja að geta þess, að frá þeim stundum eigum við
niargar og hugljúfar endurminningar, er seint munu
fyrnast. I>ær hafa að sínu leyti eitthvað líkt gildi fyrir
okkur og sólgeislar náttúrunnar hafa fyrir blómgróður
vorsins.