Morgunn - 01.06.1935, Qupperneq 40

34
MOEGUNN
íhugunarlaus trúgirni fjölda karla og kvenna, sem við
»rannsókn« þessara hluta fást. Ef um sambandsmöguleika
við látna ástvini vora er í rauninni að ræða — eg er
sannfærður um að svo er — hlýtur lotning fyrir hinu
heilaga viðfangsefni að vera svo mikil, að vér krefjumst
þess að með þau mál sé farið af mikilli samvizkusemi,
dómgreind og stillingu. Þess vegna fer því ákaflega fjarrr
að á allra meðfæri sé um þau mál að fjalla.
Eins og eg hefi margsinnis áður tekið fram, hér í
kirkjunni, finst mér bæði sjálfsagt og eðlilegt að menni
spyrji um hið ósynilega, sjálfra sín vegna og ekki síður
vegna hinna framliðnu, því að vafalaust sárnar þeim það
oft, er vér látum það um of undir höfuð Ieggjast-------.
Sú spurning, sem mér hefir einna oftast mætt, þegar
um lífskjör hinna látnu er talað, er þessi: sjá þeir oss,
sem hérna megin erum? Vita þeir hvað vér erum að
aðhafast?
Eg hefi talið það skyldu mína — sem sálusorgara — að
kynna mér talsvert mörg svör við þessu og að því er eg
bezt veit kemur þeim sálarrannsóknarmönnum, sem mesta
reynsluna virðast hafa fengið, flestum saman um það, að tit
þess að geta fyllilega séð og skynjað inn í vorn heim, muni
þeir framliðnu oftast þurfa að fara í einhverskonar annar-
legt ástand, alveg eins og vér þurfum að gera — að voru
leyti — til þess að geta séð og skynjað inn í þeirra heim;
en það svar við þessari spurning, sem mér hefir þótt
skiljanlegast og eðlilegast kom frá merkum Bandríkjalög-
fræðingi, látnum, sem tókst óvenju vel að sanna sig hjá
miðli. Nú er það alment álitið, enda í beinni niðurstöðu
af því, sem vér teljum oss sannast og réttast vita um hag
framliðinna, að andarnir skynji ekki hið jarðneska efni,
nfl. efnislíkami vora og annað, sem vér sjáum og þreifum
á, — í sínu venjulega ástandi; en hvernig geta þeir þá
séð oss eða fylgst með oss?
Hinn framliðni lögfræðingur, sem eg gat um, játar að
hann sjái ekki efnið, hið jarðneska, en hann segir: »það er