Morgunn - 01.06.1935, Qupperneq 79

M0E6UNN
73
sem leggi fram sem allra bezt skilyrði og skapi hreint og
göfugt og andlegt andrúmsloft, er geti dregið að góðar og
göfugar verur og haft lyftandi áhrif á alt, er af einhverj-
um orsökum kemst inn á aflsvæði fundarins. Ef þessum
skilyrðum er fullnægt, er engin hætta á ferðum.
Veigameiri er sú mótbára, að framliðnir menn hafi
ekki gott af langvarandi sambandi við þessa jörð. En
margs er að gæta í þessu sambandi. Fyrst og fremst er
það eðli sambandsins, sem hafa verður í huga, þegar dæmt
er um þetta atriði.
Nú er það svo, eins og bæði guðspekingar og spiritist-
ar vita, að maðurinn breytist mjög lítið við það eitt að
deyja. Margir eru ráðalausir og eins og utan við sig fyrst
i stað eftir dauðann. Sú hjálp, sem stendur þeim til boða
hinumegin, er þeim oft eitthvað óveruleg, og eins og hún
nái ekki tökum á vitundarlífi þeirra, sem ef til vill er
ennþá mjög svo bundið við þessa jörð. Sú hjálp, sem þeim
berst héðan, nær aftur á móti betur til þeirra. Hreinskiln-
islega sagt hefi eg ekki mikla trú á því, að framliðnir
menn, eins og þeir gerast upp og niður, eyði að öllum
jafnaði tímanum mikið betur með öðru en því, að koma við
og við á góða miðilsfundi og heilsa upp á gamla vini og
kunningja. En of nrikið má vitanlega að öllu gera. Séu
miðilsfundir aftur á móti eins og þeir eiga að vera, held
eg því hiklaust fram, að þeir geti jafnvel flýtt fyrir þroska
framliðinna manna, engu síður en hinna, sem sækja þá
héðan. Bæði spíritistum og guðspekingum ber saman um
það, að framliðnir menn, sem standa á tiltölulega lágu
Þroskastigi, hópist oft á knæpur og aðra svipaða staði hér
ó jörð. Þeir komast í meira eða minna náið samband við
hina ógæfusömu lifandi menn, er slíka staði sækja, og fá
að nokkru leyti þjónað girndum sínum og ástríðum með
þeim hætti. Sem betur fer á hitt sér líka stað, að fram-
hðnir menn sæki t. d. kirkjur hér á jörð og aðra staði,
Þar sem verið er að reyna að komast í samband við hin
^ðri öfl tilverunnar. Hinir ósýnilegu áheyrendur og áhorf-