Morgunn - 01.06.1941, Qupperneq 21

MORGUNN
13
máttarvalds, máttarvalds, sem þær skynja þó ekki nema
að takmörkuðu leyti, máttarvalds, er hefir skapað allt,
sem er til, fyrir einhver órannsakanleg markmið. I krist-
inni trú er þetta vald nefnt elskandi faðir, og oss er kennt,
að hann fylgist með öllu stríði voru í efninu, á þessari
jarðstjörnu, á meðan vér erum í holdinu, og að hann
vilji ennfremur hjálpa oss hvenær sem vér biðjum hann
hjálpar, og oss er einnig kennt, að honum hafi þóknazt
að opinbera oss eitthvað af eðli sínu í honuvi, sem af fús-
um vilja klæddist mannlegu holdi og nefndi sig „Mannsins
son“; það eru forréttindi vor að mega tigna hann og skoða
hann sem fyrirmynd þess, sem mannkynið getur stefnt
að og einhverntíma orðið . . .
Ég hefi tilhneiging til að hefja lofsöng af þakklátssemi
og segja með höfundinum í Davíðssálmum: „Vissulega
hefir góðvild og miskunnsemi fylgt mér alla daga lífs
míns“. Ég finn, að yfir mér hefir verið vakað og að mér
hefir verið sýnd mikil miskunn alla ævi mína. Ég hefi
ekki getað fullkomnað það, sem ég þráði á yngri árum
mínum, ég hefi stundum orðið að berjast, og aðstæðurnar
hafa stundum verið mér mótsnúnar; en þegar ég lít nú
til baka, finnst mér ég sjá vissan tilgang í þeim öllum.
Mig langar til að sýna ekki þá ótrúmennsku, að skjóta
mér undan þeirri ábyrgð, sem á mig var lögð með því að
trúa mér fyrir þekkingu, sem nú er talin bæði undarleg
og einskis virði. Engin þekking er í raun og veru einskis-
virði og ekkert í sköpunarverkinu er óhreint eða auð-
virðilegt, þótt óvitrir menn láti líta svo út.
Ég er þakklátur fyrir reynslu mína; allir verulegir örð-
ugleikar hafa verið mildaðir af mikilli miskunnsemi við
mig. Ef æðri völd geta notað mig til að bera sannleikanum
vitni, mun ég einskis annars óska, hvort sem sannleikur-
inn er gómsætur eða ekki. Hvað sem fyrir mig kann að
koma, fagna ég sérhverju tækifæri til að fá að þjóna, og
ég er þakklátur fyrir þá hjálp og leiðsögn, sem ég hefi