Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1996, Side 144
142
Guðrún Kvaran
3.3.1 Nafnorðabeyging
Carpenter skiptir nafnorðabeygingu í tvennt, sterka beygingu og
veika:
(27) Beyging nafnorða hjá Carpenter
Sterk beyging:
I. Sérhljóðsstofnar:
1. a) a-stofnar:
b) /'a-stofnar:
2. /-stofnar:
3. w-stofnar:
II. Samhljóðsstofnar:
1. einsatkvæðisorð:
2. -a«í/-stofnar:
3. -öai; -/a/--stofnar:
Veik beyging:
1. a77-stofnar:
2. //í-stofnar:
úlfur, laug, orð
hellir, heiði, klœði
burðw; sótt
fjörðui; fé
fingur, geit
bóndi
faðir, móðir
bogi, túnga, auga
gleði
Til a-stofna teljast karlkyns-, kvenlcyns- og hvorugkynsorð. Beyging-
ardæmi Carpenters eru úlfur, laug, orð.
Tilya-stofna teljast einnig orð af öllum kynjum og beygingardæmi
eru hellir, bekkur, heiói, ey, klœði og kyn. Orðið hellir er aðeins beygt
með stofnlægu r í eintölu en Carpenter telur fleirtöluna ýmist án i,
hellrar, hellra, eða með hellirar, hellira. Þannig segir hann að beygist
öll kk. orð sem enda á -ir. I athugasemd við beygingardæmið er tekið
fram að gerandnafnorð (nomina agentis) eins og lœknir beygist ýmist
reglulega í fleirtölu eða lœknirar, lœknira og bendir hann til saman-
burðar á orðið dómari.
Til /-stofna teljast karlkyns- og kvenkynsorð. Beygingardæmi eru
burðw; staðw; sótt og önd.
Til /7-stofna teljast kk,- og hvk.-orð eins ogförðw; völlur og fé.
Til einsatkvæðisorða (svo) af samhljóðsstofni teljast aðeins Qögur
karlkynsorð: fingw; fótw; maður og vetur en aftur á móti nokkur
kvenkynsorð. Þar eru sýnd beygingardæmin geit, mörk, rót og mús.