Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1939, Qupperneq 63

36
TfMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
þarna með, Vestmenn og Æfintýr-
ið frá íslandi til Brazilíu eftir Þorst.
Þ. Þorsteinsson, Bréf St. G. Steph-
anssonar, Hillingalönd eftir Guðr.
H. Finnsdóttur og Kertaljós eftir
Jakobínu Johnson. Einn íslending-
ur í Canada, W. Kristjánsson hefir
ritað á ensku um íslenzkt landnám
í Canada. Auðvitað koma hér ekki öll
kurl til grafar, fjöldi blaðagreina
um ýms efni, fréttabréfa, æfiminn-
inga o. s. frv. hafa verið ritaðar auk
þess, sem hér er talið fram.
f þessari sömu skrá er að finna
nöfn 80 úkraniskra Ijóðskálda, sem
ljóð hafa birst eftir á þessu um-
rædda ári; sænsku skáldin eru 30;
þýzk 26; norsk 11; pólsk 6; og svo
færri af ýmsum öðrum þjóðflokk-
um. Höfundar skáldsagna, lengri
og styttri, eru fáir, en þar eru
Úkraníumenn flestir og íslendingar
með þeim aftari; aðeins þrír ís-
lenzkir höfundar eru taldir í þessum
flokki. Leikritahöfundarnir eru 5,
3 úkraniskir og 2 þýzkir. Þegar kem-
ur til annara ritverka, standa fs-
lendingar framar með nærri 30 höf-
unda, Úkraníumenn, Þjóðverjar og
Skandinavar hafa allir til samans
eitthvað rúmlega 30, og aðrir þjóð-
flokkar aðeins örfáa. Af höfund-
um, sem ritað hafa um trúmál, eiga
Úkraníumenn engann, íslendingar
6, Norðmenn og Svíar 8 og Þjóð-
verjar 4 eða 5.
Af tölum þessum, sem hafa verið
tilfærðar hér að framan, er auð-
sætt, að í hlutfalli við fólksfjölda
eru íslenzkir rithöfundar mikilvirk-
astir allra þeirra, er rita á útlendum
málum, einkum þó að því er snertir
skáldskap í bundnu máli. Að víisu
má búast við að hlutföllin yrðu ekki
alveg þau sömu ef tekið væri nokk-
urra ára tímabil; en þau mundu þó
varla breytast svo að miklu mun-
aði. í viðbót við skáld þau, sem
ritskrá próf. Kirkconnells getur um,
man eg í svipinn eftir 5 íslenzkum
skáldum hér, sem kvæði hafa oft
birst eftir á prenti, þó að ekkert
hafi verið prentað eftir þau það ár,
sem hún nær yfir; og auk þess eru
auðvitað til margir hagyrðingar,
sem ort hafa lausavísur, sem fæstar
hafa verið prentaðar. Af dánum
íslenzkum skáldum hér vestan hafs
og skáldum, sem lengi hafa ekkert
birt eftir sig á prenti, man eg eftir
26, sem ekki eru talin í tölum þeim,
sem gefnar eru hér að framan. Mér
telst svo til, að á milli 80 og 90 ís-
lenzk skáld, sem kvæði hafa iðulega
birt eftir sig á prenti, eða sem gefið
hafa út ljóðabækur, muni hafa verið
uppi með Vestur-fslendingum; og
eru þá ótaldir fjölda margir hag-
yrðingar, sem ort hafa aðeins Iausa-
vísur. Væru þeir allir taldir, færi
talan eflaust langt yfir hundrað.
Það er alveg áreiðanlegt, að enginn
annar þjóðflokkur hér í Canada
getur sýnt nokkuð því líka skálda-
tölu í samanburði við fólksfjölda.
Um hvað yrkja nú þessi útlendu
skáld hér gjarnast? Sem við er að
búast eru yrkisefnin mjög fjöl-
breytt. Höfuðskáld okkar íslend-
inga hér í landi, Stephan G. Steph-
ansson, orti eins og kunnugt er, um
margbreytt og ólík efni. Hann tók
yrkisefni sín úr fslendingasögum,
þjóðsögum og munnmælum, hann
orti um landnámsmenn og konur,
erfiljóð og tækifæriskvæði af öllu
tæi; ádeilukvæði út af stríðum og
öðrum heimsviðburðum; stórfeldar