Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1939, Side 110

TUTTUGASTA ÁRSÞING ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGSINS
83
We feel that you may be justly proud
of your record in the past, and we wish
you every success in the future,
Yours truly,
Lára B. Sigurdsson,
President.
Þessu næst flutti forseti hið ítarlega
og margþætta ávarp sitt til þingsins, er
hér fer á eftir:
Avarp forseta
Kæru vinir .heiðruðu þinggestir!
Með þessum þingfundum, sem hefjast
Wr í dag, byrjar félagsskapur vor 21.
árið. Það eru liðin rúm 20. ár, frá fund-
inum 7. jan. 1919, er haldinn var hér á
þessum stað, til að ræða um stofnun alls-
herjar Þjóðræknisfélags meðai Islendinga
i Ameríku. Það má eiginlega segja að
með þeim fundi hafi félagið verið stofnað,
þó sá raunverulegi stofnfundur væri ekki
haldinn fyrr en nokkrum vikum síðar (25.
marz). Með þessum jan. fundi, er var
fjölmennur, voru menn vaktir af dvala er
þeir höfðu hnigið í, yfir ófriðarárin og
til umhugsunar um framtíð íslenzkrar
tungu vestan hafs og íslenzks þjóðemis
er á þessum tímum höfðu farið halloka
fyrir andúð þeirri í þjóðfélaginu sem
lýsti sér gegn öllu því sem nefnt var “út-
lent” Svo einróma vom raddirnar á
fundinum, með félagsstofnuninni, að sam-
Þykt var í einu hljóði að byrja þegar að
undirbúa sbofnun félagsins. Með þenna
nývaknaða áhuga fóm menn svo heim,
°g á skömmum tíma færðu hann inn í
þau islenzk félög er þá voru starfandi í
bænum, — söfnuðina, Good-Templar stúk-
urnar og bræðrafélögin. Gjörðu félög
þessi, svo að segja strax, yfirlýsingar og
samþyktir, til styrktar félagsstofnuninni,
eða þau veittu úr sjóði smáar peninga-
upphæðir er ganga skyldu í stofnkostnað
hins fyrirhugaða félags.
Svohljóðandi samþykt var gjörð á árs-
fundi Pyrsta lút. safnaðar. (sbr. Lögb. 30.
jan. þ. á.):
“I tilefni af hreyfingu þeirri, sem ný-
lega hefir lá'tið á sér bera meðal Islend-
iuga í Winnipeg, og opinberum tlilögum
um stofnim Þjóðræknisfélags, er nái tll
allra Vestur-lslendinga, lýsum vér, með-
limir Fyrsta lút. safnaðar í Winnipeg,
samankomnir á ársfundi 24. jan. 1919,
yfir því, að vér viljum styðja að fram-
gangi þessa máls með ráði og dáð.” Enn-
fremur lagði söfnuðurinn til $20.00 í
stofnkostnað. Samskonar yfirlýsingu
gjörðu hin önnur félög í bænum. Odd-
fellow stúkan “Isafold” lýsti yfir á fundi
23. jan. að hún vildi hlynna að þessari
félagsstofnun og veitti til hennar $5.00 úr
sjóði. Hið sama mun islenzki Unitara-
söfnuður hafa gjört á árfsundi sínum 2.
febr., stúkan Skuld, og Tjaldbúðar-söfn-
uður, auk fáeinna einstaklinga er gáfu
til þessa örlítið fé úr eigin vasa.
Loksins voru þá allir Islending-ar sam-
mála — um eitt mál — og hafði það ekki
áður komið fyrir í sögu þeirra — lun
þjóðræknismálið, og fór vel á því.
Félagsskapurinn byrjaði með því að
hljóta góðhug allra, — hina ákjósanleg-
ustu aðstöðu sem kosin varð. Allir vildu
honum vel, og vil eg einmitt halda, að
það sé því að þakka að hann er kominn
fram á þenna dag; að hann hefir eflst og
fest æ dýpri rætur með ári hverju. “Byrði
betri berr at maðr brautu at, en sé
mannvit mikit.” Já að vísu er það satt.
En hitt er þó að engu siður jafn satt að
betra veganesti 'ber enginn ‘brautu at”
en sé góðhugur, áman og uppörfun sam-
tíðarinnar. Og hefir félagsskapur vor
notið þess, frá upphafi vega. Almenning-
ur hefir haldið trygðir við hann, frá
upphafi, sýnt honum örlæti, treyst dóm-
greind hans, í flestum efnum betur, eigin-
lega bezt, hafi verið um skoðana- eða
stefnu-mun að ræða. Þetta er skiljan-
legt, og ofur eðlilegt. Þegar alt er at-
hugað á félagsskapurinn engin önnur mál-
efni en almennings. En málefni almenn-
ings eru i innsta eðli sinu málefni lifsins.
Flestir þeirra, sem upphaflega gengu í
félagsskapinn, og dauðinn hefir ekki
heimt á burt með sér, eru enn félagsmenn.
Sýnir það hverskonar hug þeir bera til
félagsmálanna. En svo eru sumir, of-
margir, teknir að eldast og hafa því eigi
getað verið jafn starfandi og þeir voru