Sagnir - 01.06.1993, Blaðsíða 18

Sagnir - 01.06.1993, Blaðsíða 18
Ungar blómarósir horfa til Jramtíðar, bjartsýnar á lífið. heyrandi. Þar dansaði hún ásamt öðru heimilisfólki við dúndrandi undirspil harmonikkuleikara úr sveitinni fram eft- ir nóttu.14 Svo kom haustið með öllum sínunt önnum. Þá voru búnar til margar tunnur af slátri. Hún var í því öllu ásamt fleiri stúlkum. Þegar ristlarnir komu heim þá þurfti að rista þá á meðan þeir voru nýjir og var þá setið yfir því verki uns því var lokið, oft heila nótt. ... þegar tekið var slátur þá fór hún venjulega með í Búðardal og þvoði innan úr vömbunum í sjón- um.15 Heimilið sem hún formóðir mín vann á var stórt og því mikið tekið af slátri heim. Það er æði líklegt að oft hafi henni verið kalt á höndum af þvi að þvo fjöldan allan af vömbum i ísköldum Hvammsfirðin- um. Til viðbótar við þessi árstíðabundnu störf bættust innanhúsverk og skepnu- hald sem inna þurfti af hendi árið um kring, því hvorki gátu menn né skepnur lifað á loftinu einu saman. Hjá Lóu vom dagamir yfirleitt þannig að hún vaknaði fyrst allra á morgnanna og fór síðust til rekkju að kveldi. Maður einn sem vann á sama bæ og hún sagði svo frá að þegar folkið fór að sofa þá hefði Lóa tekið til við að baka brauð fyrir næsta dag. Sagðist hann eiginlega aldrei hafa vitað hvenær hún fór að sofa, en það hafi nú varla verið mikið sem hún svaf því hún þurfti að koma svo mörgu í verk.16 „Að veiða hann sér til manns- efnis” Og unt hvað dreyntdi svo vinnukon- ur? Jú þær dreymdi drauminn fagra um ást og hjónaband, að fa að ráða sér sjálfar, fa að sofa út og jafnvel hafa vinnukonu.17 Eftir 1880 fór vinnuhjúum fækkandi m.a. vegna þess að fatækt fólk gat vegna batnandi efnahags í landinu frekar gift sig og stofnað heimih 18 Þá urðu breyting- ar á vinnukonustöðunni og hún varð í auknum mæh biðsalur hjónabandsins, ungar stúlkur fóm að heiman í vist, lærðu þar ýmis nytsöm störf, kynntust sínum tilvonandi og stofnuðu síðan sitt eigið heimili. Mikill hluti vinnukvenna var undir þrítugu. Undir lok 19. aldar var það orðið svo að vinnukonustaðan var orðin að tímabundinni stöðu í ævi margra kvenna.'1' Dæmi um þetta er amma mín. Hún fetaði í fótspor móður sinnar og hóf starfsferil sinn sem vinnukona. Hjá henni var þetta tímabundið starf uns lífs- forunauturinn var fundinn og segir hún að vinnukonutíð hennar hafi orðið sér hinn besti skóli, sem bjó hana vel undir ævistarf sem uppalandi og húsmóöir.20 En hvemig var að vera vinnukona og búa inni á heimili vinnuveitanda síns? I hugum manna geymast frásagnir af sam- skiptum innan heimilanna, frásagnir af vinnukonum og húsbændum þeirra. Við skulunt líta á nokkrar sem festst hafa á prenti. Laufey Jakobsdóttir segir sögur af vinnukonum í bók sinni og þar segir hún: Síðar átti ég eftir að kynnast mörgum konum sem svipað var ástatt með [frá- 16 SAGNIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.