Sagnir - 01.06.1993, Blaðsíða 72

Sagnir - 01.06.1993, Blaðsíða 72
Jón Magnússon lýsa eftir galdrakvend- inu Margréti: Þessi eru auðkenni þeirrar konu sem burt veik á næst fýrirfarandi ári úr Strandasýslu og galdraverknaði var fullkomlega borin nú í vor eð var, og var því dæmt, að til rannsaks væri réttilega tekin, hvar sem hittist, og sektarstraff það hæsta eptir lögum þeim tildæmt, sem hana hyldu ellegar dyldu, eður ráð með henni leggðu, svo lög og réttur þess vegna hindraðist.20 Er engu líkara en hér sé á ferðinni stórhættuleg galdranom, sem ekkert bíði annað en bálkösturinn. Þvi kemur lýs- ingin á henni vægast sagt á óvart miðað við þá ímynd, sem almenningur virðist hafa gert sér í hugarlund um galdra- nomir yfirleitt: „Er hún svo að yfirlit: Vel að meðalvexti, ljósleit, kinnbeinahá, léttfær og skynsöm i máli. Kveður nærri kvenna best.”21 Það er vissulega athyglis- vert að nomin eftirlýsta er bæði ung og að sama skapi bráðhugguleg, samkvæmt lýs- ingunni. Erlendis voru sakborningar yf- irleitt rosknar konur, að jafhaði yfir fimmtugt. I Genf og Essex var meðalald- ur þeirra um sextugt.22 I bókmenntum frá 17. öld, virðist ljótleiki galdranoma vera hafður í fyrir- rúmi. Þeim er gjarnan lýst sem forljót- um, afgömlum kerlingaskmkkum með afbrigðum viðskotaillum.23 Galdra- Manga gat hins vegar talist fúllsæmd af útliti sínu. Samt sem áður var hún gmnuð um græsku og meðhöndluð eins og hver önnur galdranom. Mál hennar var aftur tekið fýrir á Alþingi vorið 1660, þar sem hún hafði ekki svarið þann eið, er henni var ædað að sverja árinu áður. Dæmdi þá lögmaður að vottar þeir sem henni hefðu verið löglega nefndir, ...skyldu sveija hana annaðhvort til falk eða ffelsis, og hafa eiðinn unnið innan 10 vikna... Sóm svo í héraði 6 af þeim tilnefndu eiðsvættiskonum, 10. júní 1661, Margréti eiðinn ósær- an, en 5 sóm ekki neitt.24 Eiðstafur þeirra kvenna er sóm á móti Galdra-Möngu er til í handriti og er hann eftirfarandi: Til þess leggur þú25 hönd á helga bók, og það segir þú guði almáttug- um, að þann eið, er Margréti Þórðar- dóttur var til dæmdur anno 1659 að Kirkjubóli við Steingrímsfjörð fýrir fjögra manna áburð, hana borið hafa fullkomnum galdraverkum, kvenn- persónum hér í sveit til meinsemda, hyggið þið eptir ykkar hreinni sam- vizku áður nefhdri Margréti Þórðar- dóttur heldur ósæran en særan og greinda Margréti heldur seka en óseka í greindu máli, og þennan eið sveijið þið hvorki fýrir vild né óvild við nokkra persónu, karl eða konu, eður nokkurra rnuna sakir, heldur all- einasta ykkar samvizku og sannleik- ans vegna, og að stöfhðum eiði sé ykk- ur guð hollur, sem satt segið, gramur, efþið ljúgið.26 Vafalaust hafa þessar sex vestfirsku frúr trúað því, að Margrét væri rammgöldrótt og því væm þær að vinna hið mesta góðverk í þágu drottins með því að leggja sitt af mörkum til þess að losna við handbendi djöfulsins. Aður en eiðar vom sómir var rækilega brýnt fýrir fólki, að rangir eiðar væm synd og grimmileg hefnd biði meinsærismanna.27 En ekki dugði eiðstafur þessara sex kvenna til að koma Galdra-Möngu á bál- ið, þar sem fimm konur höfðu ekki svarið neitt. Mál hennar kom því enn til kasta Alþingis þá urn sumarið og virðist ein- hver vandræðagangur ríkja um framhald þess, samkvæmt Alþingisbókum, en þar segir meðal annars: Um mál Margrétar Þórðardóttur að vestan I Jesú nafni. Þessir menn út- nefndir á Öxarárþingi um það vanda- mál, sem Margrétu Þórðardóttur á- hrærir um galdraverk... því nefnir lögmaður Ami þessa sýslumenn til dóms og álita, hvemig nú skuli fara um mál eður líf Margrétar...28 Samkvæmt bón Þorleifs Kortssonar sýslumanns, er var fjarverandi, var borin upp fýrirspurn þess efnis, hvort ekki beri að sýna henni vægð, ef hún fai „... þá ær- lega votta, sem hana vilja undan bera þessu stórmæli með sínum eiði eftir þeirra hyggju.”29 Nefhdi lögmaðurinn 12 sýslu- menn í dóm, til að skera úr um málið og vísuðu þeir því aftur heim í hérað, og skyldi Margrét vera í haldi hjá sýslu- mönnum, þar til tylftareiðnum væri full- nægt.30 Á miskunn hefi ég þóknan... Enn og aftur kom mál Galdra-Möngu til kasta Alþingis sumarið 1662. Hafði hún nú loksins komið tylftareiðnum fram. Fjórir vottar höfbu sannað með henni heima i héraði, en sex á móti. Þar sem hún hafði ekki fallið á eiðnum, mælti Þorleifhr Kortsson, þá orðinn lögmaður, með því að hún fengi enn einu sinni færi á að vinna eiðinn og „... að láta erlega fangavotta til tylftar innan Þorskafjarðar- þings sanna hana saklausa...”. Ef það tækist, væri hún fijáls ferða sinna. Var dómsálitið síðan samþykkt af fógeta, en sá vamagli settur ... að þó henni Margrétu sé þessi náð sýnd vegna aðskiljanlegra tilfella í þessu flækjumáli og langvaranlegs undandráttar, þá skuli aðrir sig ekki þar eftir rétta, heldur með lögum og rétti straffast, sem hæfir.31 Hér er greinilega verið að árétta, að þrátt fýrir þá og miskunn, sem Margréti hafi verið sýnd, skuli aðrir ekki láta sig dreyma um slíka málsmeðferð. Lausn þessa „flækjumáls” var ekki ædað að hafa fordæmisgildi. Aberandi er, hversu lögmaðurinn Þorleifur Kortsson sýnir sakbomingi ó- trúlega linkind. Hann tekur nánast á henni með silkihönskum og fer nú lítið fýrir þeim skörungsskap, sem Þorleifi var eignaður árið 1654, er hann lét brenna foður hennar ásamt tveimur öðr- um.32 Málsvörnina byggir hann m.a. á ritningargreinum Biblíunmr, t.d Matteusarguðspjalli 12.6: „A miskunn hefi eg þóknan, en ei á offri.” Ennfremur vitnar hann í Jónsbók um miskunn,33 svo augljóst er hvað fýrir honum vakir. Hefði hann hins vegar vimað í aðra Móse- bók 22.18, máli sínu til stuðnings, þá hefði úrskurður þingsins líklega farið á annan veg. Þar stendur: „Ekki skaltu láta galdrakonuna lifa.”34 Þorleifur sneiddi hins vegar hjá þessari alræmdu ritningar- grein, sem virðist hafa verið vinsælasta réttarheimildin, þegar galdranomir vom dæmdar á bálköstinn.35 Segir Ólafur Davíðsson að svo rammt hafi kveðið að því, að íslenskir galdramenn væra dæmdir á grundvelli Biblíunnar, „... að oftar er vís- að í galdradómunum til sumra ritningar- greina en til nokkurra laga.”36 Einnig vekur það athygh að Margréti er gefinn 70 SAGNIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.