Sagnir - 01.06.1993, Page 99

islensku einkamálaréttarfari eru þessi: að-
ilaskýrslur (þ.e. skýrslur sem aðilar máls
gefa sjálfir fýrir dómi), vitnaskýrslur,
skoðunar- og matsgerðir og skjöl og
önnur sýnileg sönnunargögn. Að því er
opinber mál varðar sérstaklega má til við-
bótar nefna lögregluskýrslur, sem þó
hafa rnikla sérstöðu.
Hlutverk dómarans er að meta hvor
aðila beri sönnunarbyrði um tiltekið máls-
atvik og meta hvort staðreynd teljist
nægilega sönnuð. Rétt eins og sönnun-
araðferðin er frjáls, er mat á gildi einstakra
sönnunargagna fijálst. Þetta helst í
hendur við það að tiltölulega fa ákvæði em
enn í lögum um það hvemig virða skuh
einstök sönnunargögn. I 1. mgr. 44. gr.
laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála
segir t.a.m., að dómari skeri úr því
hveiju sinni eftir mati á þeim gögnum
sem hafa komið fram í máh, hvort stað-
hæfing um umdeild atvik teljist sönnuð,
enda bindi fýrinnæli laga hann ekki
sérstaklega í þessuin efnum. Um mat á
vitnaskýrslum segir sérstaklega i 59.gr.
laganna, að dómara beri við mat sitt m.a.
að huga að afstöðu vitnis til aðila,
SAGNIR 97