Sagnir - 01.06.1993, Síða 115

Agnes S. Arnórsdóttir
Kynferði og saga
Höfundi var fálið að ræða tengsl
sagnfræði og kvennafræða og þá
einkum hvernig sjónarhorn
kvennasögu getur varpað nýju ljósi á
söguna. Geta kvennafræði skrifuð í anda
kynferðissögu eflt og bætt almennar
sagnfræðirannsóknir?
Viss heimildabhnda hefur vamað
mönnum sýn á stöðu kynjanna. Persónur
með formleg póhtísk völd hafa einar
komist á spjöld stjórnmálasögunnar.
Aðrir teljast ekki gjaldgengir aðilar í
atburðarrás hinnar póhtísku sögu. Þessi
skoðun er að vissu leyti ofin inn í sögu-
lega vitund okkar vegna nálægðar sjálf-
stæðisbaráttunnar, og sagnaritun í anda
hennar langt fram á þessa öld. í kjölfar
jafnréttisbaráttunnar kom síðan krafan
um kvennasögu. Og það var önnur póh-
tísk spurning sem brann á vörum rauð-
sokkunnar en sjálfstæðishetjunnar forð-
um. I lok áttunda áratugarins fór
kvennasaga síðan að þróast og breytast í
átt til þess sem kaha mætti „kynferðis”
sögu.1
Að mati þeirra er fast við kvenna- og
kynferðissögu þarf að rétta hlut kvenna í
sögunni, og það verður ekki gert nema að
sagnfræðingar átti sig á að atburðarás sög-
unnar hefur meðal annars mótast af
svoköUuðu kynkerfi.2 Spurningin snýst
ekki um það hvort að konur sem persón-
ur, eða hópur hafi t.d. verið valdamiklar
eða kúgaðar. Heldur þarf að athuga á
hvem hátt kynferði hefur haft söguleg
áhrif á valdabaráttu og mismunandi
valdaleiðir í ákveðnu samfelagi, og hver
staða karla og kvenna var innan valda-
kerfisins.
Lítum fyrst á hvemig kvennasaga
hefur aukið þekkingu okkar á íslenska
þjóðveldinu.
Dæmi um heimildablindu
Sagnaritar núðalda virðast hafá verið
bhndir fýrir þýðingu kvenna í pólitísku
hfi þjóðarinnar - enda vom þeir almennt
SAGNIR 113