Sagnir - 01.06.1993, Side 127

Bjarni Guðmarsson
Umsögn um
13. árgang Sagna
Fyrir rétt tæpum áratug átti ég dá-
lítinn þátt í því að gera Sagnir, blað
sagnfræðinema, að „glanstímariti".
Sagnir höfðu fram að því verið í Ifemur
Ktlu broti og var blaðið sannast sagna lítið
fýrir augað. Þar birtust einatt ritgerðir
nemenda lítillega endurbættar, og margs
konar ffóðleikur annar, sem verða mátti
sagnffæðinemum að gagni. Ollunt öðmm
hefur hins vegar trúlega þótt efni blaðsins
ólseigt.
Ef ég man rétt vomm við dálítið ráð-
villt öllsömul um þetta leyti því að flestir
utan greinarinnar settu samansemmerki
á milli sagnffæðinga og einhverra leið-
indaskarfa, sem áttu sér kjörlendi í fún-
um og fúlum plöggum og pappirum og
vom svo dæmalaust óskemmtilegir á
prenti. Shku fólki vildum við ekki líkjast
og því átti að snúa við blaðinu. Einhver
fann upp á því að halda námskeið til að
þjálfa nemendur í að skrifa læsilega sagn-
ffæði án þess að slaka á ffæðilegum kröf-
um, og þá var stutt í hugmyndina um
að gera þetta blað, Sagnir, að nokkurs
konar leikvelii þeirra, sem ætluðu sér að
verða svona ljómandi skemmtilegir ungir
sagnffæðingar.
Vorið 1984 kom út þessi vonarpen-
ingur okkar, Sagnir 5. árgangur og hét
nú að auki Tímarit um söguleg efni; í
brotinu A4, ríkulega myndskreytmr og
gætti töluverðra tilþrifa í stfl. Það þótti til
að mynda ekki nothæf milllifýrirsögn
nema hún væri stuðluð („Bænarskrá og
breytingar á stjórnskipun"!, „Synt í
sjó“!). Eg gat dregið af því djúpan lær-
dóm er ég sá forkunnarfagra 19. aldar-
mynd, sem ég hafði valið af kostgæfni til
að vera höfúðprýði greinarinnar minnar,
SAQriIR
Tímarit um söguleg efni
ISJP ífT Ú \ ! ;||g!
ðriMHSML-'- (J i
1 í fl
1 4 á
SAGNIR 125
______