Sagnir - 01.06.2001, Blaðsíða 85

Sagnir - 01.06.2001, Blaðsíða 85
armanna á þessum árum. Ekki er laust við að Páli sárni ómak- legar aðdróttanir Jóns: Þú segir í bréfi þínu „En þú gatst ekki felt þig við þá hugsun að eg hefði í einhverju og ýmsu yfirburði fram yfir þig.“ Þetta er vægast sagt illa sagt. Jeg hef aldrei eitt augnablik öfundað þig, Jón minn. Jeg hef altaf vitað um þínar gáfur, sem eru miklar í ýmsar áttir. Annars hefði mjer ekki verið mögulegt að vera með þjer. Jeg er altaf reiðubúinn að rjetta þjer hönd mína. Aðeins mátt þú ekki ganga of nærri mjer. Þú getur ekki krafist af mjer fremur en öðrum, að jeg sje þjer í öllu samdóma. Jeg held að enginn standi þjer í raun og veru nær en jeg. En það sem hefir fjarlægt okkur eru kjaftasögur, sem bornar hafa verið á milli og svo það, að mjer hefir þótt bardaga- aðferð þín ógeðfelld. Jeg held t.d. að þú lítir of stórum augum á sjálfan þig. Mjer hefir fundist þú of einhliða og fullur af gorgeir. En úr þessari tilfinningu hafa aftur á móti endurminningar um skemmtilega samverudaga dregið. Mjer er altaf hlýtt til þín persónulega. Þessvegna fær oft á mig að lesa greinar þínar o.fl. Mjer finnst líka að jeg eigi einhvern lítinn þátt í því að þú fórst út á þessa braut. Jeg krefst einskis þakklætis fyrir það. Þú hefur aftur á móti goldið það með mörgu sem áreiðanlega hefir orðið mjer til góðs. Þú átt nokkurri andstöðu að mæta hjer heima. Þú hefir skapað þjer hana með skrifum þínum. Þó jeg sé þér nú oft ósammála, og mjer líki hvergi nærri aðferðir þínar oft og einatt, þá get jeg þó sagt þjer það, að þú átt fáa, sem láta þig frekar njóta sannmælis en jeg - sem og sjálfsagt er. En jeg neyðist til að segja þetta vegna þess, að jeg er ekki grunlaus um, að þið hjónin haldið að jeg spilli á allan hátt fyrir ykkur hjer heima.26 Einlægur var vilji Jóns Leifs til að gera Alþingishátíðina sem best úr garði. Staðföst trú hans var að svo mætti aðeins verða ef hlutur hans yrði sem mestur í undirbúningi hennar sem og fram- kvæmd. Vonir Jóns um að fá að stjórna þýskri hljómsveit við Alþingishátíðina höfðu verið að engu gerðar. Þó að hljómsveit- arferðin hafi verið Jóni hið mesta hjartans mál var þó ekki öll von úti um þátttöku í Alþingishátíðinni. Bara svínarí Þrátt fyrir allar þær efasemdir sem Jón Leifs hafði látið í ljós um keppnina um kantötuna bað hann formlega um að fá eintak af ljóðaflokknum sem borið hafði sigur úr býtum í keppninni um hátíðar- ljóðin í bréfi til undirbúningsnefndar Alþingishátíð- arinnar hinn 31. október árið 1928. Gagnrýni sú sem Jón hafði haft í frammi um fyrir- komulag á því hvernig velja skyldi kantötu fyrir Alþingishátíðina átti vissulega við nokkur rök að styðjast. Að ætla tónskáldum að semja kantötu við fyrirfram gefinn texta var áhætta af hálfu fram- kvæmdanefndarinnar. Enginn vissi hvort ljóðabálk- urinn sem færi með sigur af hólmi myndi henta til söngs. Meirihluti íslenskra tónskálda fékkst ekki við annað en sönglagagerð á þessum árum og hafði vart burði til að semja stórt verk á borð við kantötu. Hefði það því sparað tíma og fjármuni ef nefndin hefði einfaldlega pantað kantötu frá því tónskáldi sem hún treysti best til verksins. Auk þess var tíminn orðinn naumur. Ekki lá ljóst fyrir hverjir hefðu borið sigur úr býtum í ljóðasamkeppninni fyrr en seint f desember árið 1928. Páll ísólfsson átti sæti í dóm- nefndinni um hátíðarljóðin. Varð niðurstaðan sú að Davíð Stefánsson og Einar Benediktsson hlutu báðir fyrstu verðlaun en þó lagði dómnefndin til að tón- skáldin semdu verk við texta Davíðs en flokkur Einars yrði sagður fram á hátíðinni.27 Er niðurstaða samkeppninnar um hátíðarljóðin liggur fyrir skrifar Páll Jóni: „Nú er það leiðinlega kantötutextamál útkljáð frá okkar nefndarinnar hálfu. ... Mér er sagt að Ejinar] Bjenediktsson] beri mig mjög út og sví- virði á allan mögulegan hátt. En ég fór eftir sannfær- ingu minni og bestu samvisku. Og er mér þá sama hvað E.B. og slíkir höfðingjar meðal íslenskra bak- talara segja.“28 Jón svarar um hæl og getur ekki látið hjá líða að gagnrýna störf nefndarinnar sem og vinnubrögð Páls. Hann segir það hafa verið mjög óhyggilegt að láta ekki tónskáldin sjálfráð um hvort þau semdu kantötu við texta Davíðs eða Einars. Hann segir hættu á að Sigfús Einarsson dómorganisti hafði farið fyrir um- Davíð Stefánsson og Einar Benediktsson hlutu báðir fyrstu verðlaun í keppninni um hátíðar- bótum íslensks tónlistarlífs allt frá árinu 1906 er hann ljóðin sem semja skyldi kantötu við. Dómnefndin lagði þó til að tónskáldin semdu verk við hafði lokið námi. Segja má að Sigfús hafi verið fyrsti texta Davíðs en flokkur Einars yrði sagður fram á hátíðinni. fslendingurinn sem helgaði sönglist ævistarfið allt, en hann hafði hastt laganámi til að gerast liðsmaður lista. 83
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.