Nýtt Helgafell - 31.12.1959, Qupperneq 58

Nýtt Helgafell - 31.12.1959, Qupperneq 58
188 HELGAFELL inn í kaffihús, þurfti ekki annað til en hon- um fyndist einhver gestanna kannast við sig, þá var honum öllum lokið. Andartak stóð hann sem lamaður og kenndi einkennilegs sársauka, en ekki varð af svip hans hægt að ráða í þann óróleik og þá skyndilegu og áköfu þörf fyrir vináttu, sem inni fyrir bjó. Honum varð hugsað til þess, hve Rateau var vanur að horfa vingjarnlega á hann, og hann flýtti sér út. „Hann slæpist bara!“ sagði einhver rétt hjá honum einn dag, þegar hann gekk út úr kaffihúsi. Nú sótti hann einungis staði, sem voru ut- an við alfaraleið, þar sem enginn þekkti hann. Þar gat hann talað, brosað, orðið aftur góð- samur. Enginn krafðist neins af honum. Hann eignaðist nokkra vini, sem voru ekkert uppá- þrengjandi. Honum líkaði sérstaklega vel við einn þeirra, sem var þjónn á járnbrautarbar, þar sem hann kom oft. Þjónn þessi spurði liann, hvað hann „hefði fyrir stafni í lífinu.“ „Málari,“ sagði Jónas. „Listmálari eða húsa- málari?“ — „Listmálari.“ — „Jæja,“ sagði þjónninn, „það er erfitt.“ Og hann minntist ekki á það framar. Já, það var erfitt, en Jónas ætlaði að sigrast á erfiðleikunum, und- ireins og hann hefði fundið leið til að skipu- leggja starf sitt. Á flækingi og við drykkju kynntist hann ýmsu öðru, konur voru honum innan handar. Hann gat talað við þær fyrir og eftir ásta- gamnið, og umfram allt miklað sig dálítið, þær skildu hann, enda þótt. þær væru ekki sannfærðar. Stundum fannst honum einsog liann hefði aftur fengið þann þrótt, sem hann áður hafði. Dag einn tók hann ákvörðun, þegar liann hafði fengið uppörvun hjá einni vinkonu sinni. Hann hélt heim til sín og reyndi aftur að taka til við vinnu sína í her- berginu, því saumakonan var fjarstödd. En eftir klukkutíma lagði myndina til hliðar, brosti til Lovísu án þess að sjá hana og gekk út. Hann drakk allan daginn og varði nótt- unni hjá vinkonu sinni, en var þó ekki í standi til að girnast hana. Morguninn eftir tók bitur kvölin við honum, þar sem var hryggilegt andlit konu hans. Hún vildi vita, hvort hann hefði haft mök við konuna. Jónas kvaðst ekki hafa gert það, því hann hefði verið drukkinn, en hann hefði haft mök við aðrar áður. Og í fyrsta skipti sá hann sér til djúprar hryggðar, livernig undrun og kvöl brugðu svip sínum á andlit Lovísu, svo það varð einsog á drukknandi manneskju. Það rann nú upp fyrir honum, að allan þennan tíma hafði hann ekki hugsað um hana, og hann fyrirvarð sig. Iíann bað hana fyrirgefn- ingar, það væri búið, á morgun mundi allt byrja að verða einsog áður. Lovísa gat ekk- ert sagt og hún sneri sér undan til að fela tár sín. Daginn eftir fór Jónas eldsnemma að heim- an. Það rigndi. Þegar hann kom heim aftur, var hann rennblautur frá hverfli til ilja og hafði timbur meðferðis. Tveir gamlir vinir hans, sem höfðu komið til að fá fréttir af honum, voru að drekka kaffi í stóra herberg- inu. „Jónas er að breyta til. Hann ætlar að fara að mála á tré,“ sögðu þeir. Jónas brosti: „Það er ekki það. En ég er að byrja á dálitlu nýju.“ Hann fór inn í þrönga ganginn, sem lá að sturtuklefanum, salerninu og eldhús- inu. 1 rétthyrninu, þar sem gangarnir tveir mættust, nam hann staðar og virti lengi fyrir sér háa veggina, sem teygðu sig upp í dimmt loftið. Hann þurfti á stiga að halda og fór að fá hann lánaðan hjá dyraverðinum. Þegar hann kom upp aftur, voru nokkrir fleiri gestir komnir, og hann varð bæði að berjast við elskulegheit þessara gesta, sem voru himinlifandi af að hitta hann aftur, og við spurningar fjölskyldu sinnar, áður en hann komst ganginn á enda. Konan lians kom í þessum svifum út úr eldhúsinu. Jónas lagði frá sér stigann og þrýsti henni fast að sér. Lovísa horfði á hann: „Ég bið þig, gerðu það ekki aftur,“ sagði hún. — „Nei, nei,“ sagði Jónas. „Ég ætla að fara að mála. Ég verð að mála.“ En það var einsog hann væri að tala við sjálfan sig, hann horfði eitthvað út í blá- inn. Hann tók til starfa. Við miðbik veggj- anna smíðaði hann pall til að afþilja handa sér einskonar þröngan hjall, sem var þó djúp- ur og hár. Þegar leið að kvöldi, var verkinu
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104

x

Nýtt Helgafell

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Nýtt Helgafell
https://timarit.is/publication/1049

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.