Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2013, Síða 51

XVI VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
FYLGIRIT 73
E 130 Notkun á electrophoretic deposition aöferðum til húðunar á
títanígræðum með kítósani
Markéta Foley', Ramona Lieder1'', Joseph T. Foley1, Georgios Petropoulos1, Vivek S.
Gaware2, Már Másson2, Gissur Örlygsson3, Ólafur E. Sigurjónsson1-4
'Tækni- og verkfræðideild HR, 2Rannsóknasetri í lyfjafræði og lyfjavísindum, 3Nýsköpunar-
miðstöð íslands, 4Blóðbankanum
marketa@ru.is
Inngangur: Títan og títan málmblöndur er notaðar í læknisfræðilegri
meðferð, meðal annars sem ígræði. Töluverð áhersla hefur verið
lögð á að umbreyta yfirborði títanígræða með það að markmiði að
auka lífvirkni þess, draga úr bakteríumyndun, auka frumuviðloðun
og beinsérhæfingu og þar með ígreypi (festingu) ígræðanna við vef.
Electrophoretic deposition (EPD) er aðferð sem beita má til að húða
títanígræði með lífvirkum efnum. Kítósan er dæmi um slíkt efni en
vandmál hefur verið að þróa aðferðir til að húða kítósan á títanígræði.
I þessu verkefni er markmiðið að þróa aðferð til kítósanhúðunar á
títanígræðum með EPD aðferð og seinna meir kanna lífvirkni slíkra
ígræða með beinforverafrumum.
Efniviður og aðferðir: Títanyfirborðið var forunnið með sandblástri
og/eða sýruætingu til að undirbúa yfirborðið. Kítósan (DD87%) var
leyst upp ediksýru (1% v/v) og notað til húðunar á títanyfirborðinu.
EPD kerfi var hannað og smíðað með þeim hætti að það inniheldur
títankatóðu sem heldur stöðugri spennu en breytilegu rafmagnssviði
á bilinu 0,5-6 V/cm. Húðað títan var greint með vatnshornsmælingu,
rafeindasmásjá, kraftsmásjá og pCT greiningu.
Niðurstöður: Niðurstöður benda til þess að EPD sé góð aðferð við til að
húða kítósani á títanígræði, kítósanhiman var stöðug á ígræðinu eftir
þrjár vikur í frumuæti og beinforverafrumur festust við húðimar. Hins
vegar sýndu greiningar á yfirborði að himnurnar voru slitróttar, líklega
vegna loftbólumyndunar við katóðuna.
Alyktanir: Næstu skref er að draga úr loftbólumyndun við katóðuna til
að fá himnur sem eru minna slitróttar. Einnig förum við í gang með að
kanna áhrif himnanna á beinsérhæfingu. Við teljum að niðurstöður úr
slíku verkefni getí mögulega tíl framtíðar skilað sér í betri ígræðum sem
leitt geti til fækkunar á endurteknum skurðaðgerðum.
E 131 Breytingar í stærð og samsetningu æðaskella í hálsslag-
æðum mældar með ómskoðun og tengsl þeirra við áhættuþætti
hjarta- og æðasjúkdóma
Rán Sturlaugsdóttir, Guðlaug Bjömsdóttir, Sigurður Sigurðsson, Sigrún
Halldórsdóttir, Vilmundur Guðnason
Hjartavemd
ran@hjarta.is
Inngangur: Rannsóknir hafa sýnt að bæði stærð og samsetning æðas-
kella í hálsslagæðum hafa forspárgildi fyrir heila- og hjartaáföll. Hægt
er að mæla bæði stærð og samsetningu æðaskella í hálsslagæðum með
ómun og þær breytíngar sem eiga sér stað yfir tíma. Markmið rann-
sóknarinnar var að kanna tengsl áhættuþátta hjarta- og æðasjúkdóma
við breytingar í stærð og samsetningu æðaskella sem mældar eru með
ómskoðun.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin var gerð á 219 þátttakendum í
Öldrunarrannsókn Hjartavemdar sem allir greindust með æðaskellu
í hálsslagæð við fyrstu ómskoðun. Ómskoðunin var endurtekin fimm
árum seinna og þá voru breytingar í fjölda, stærð og samsetningu skell-
anna mældar. Áhættuþættir hjarta- og æðasjúkdóma og lyfjanotkim
voru mæld samfara ómskoðununum.
Niðurstöður: Breyting í stærð æðaskella var tengd aldri, en þeir sem
stækkuðu mest voru eldri. Myndun nýrra æðaskella sýndi tengsl við
aukinn blóðþrýsting hjá körlum, en minni lækkun í BMI milli athugana
átti sér stað hjá konum sem mynduðu nýja skellu. Einstaklingar sem
mynduðu nýja skellu höfðu færri skellur í upphafi og var þessi breyting
í fjölda meginorsök aukins heildarflatarmáls hjá þessum hópi þar sem
gamlar skellur breyttust lítíð í stærð. í samanburði við þá sem ekki
mynduðu nýjar skellur var breytingin á heildarflatarmáli meiri hjá þeim
sem mynduðu nýjar skellur. Hækkað fituinnihald æðaskella hjá körlum
sýndi tengsl við lækkun á HDL kólesteróli, en hjá konum voru engin
tengsl milli áhættuþátta og breytinga í samsetningu.
Ályktanir: Fáir hefðbundnir áhættuþættir sýna sterk tengsl við
breytingar í stærð og samsetningu æðaskella hjá þessu úrtaki eldri ein-
staklinga. Mesta breytingin í heildarflatarmáli virðist eiga sér stað hjá
þeim sem voru með minnsta umfangið af æðaskellum í upphafi rann-
sóknarinnar.
E 132 Næmni greiningarprófa í Disseminated Intravascular
Coagulation
Einar Hjörleifsson1, Martin Ingi Sigurðsson2, Páll Torfi Önundarson’, Brynja R.
Guðmundsdóttir3, Gísli Heimir Sigurösson1-
'Læknadeild HÍ, !svæfinga- og gjörgæsludeild og Jbóðmeinafræðideild Landspítala
eih14@hi.is
Inngangur: Disseminated Intravascular Coagulation (DIC) er sjúk-
dómsástand sem fylgir sjúkdómum sem valda kerfisbundinni virkjun
á blóðstorku. Tilgangur þessarar rannsóknar var að skoða forspárgildi
prótein C, antíplasmin og antithrombin mælinga og skoða samband
þeirra við dánartíðni og versnandi sjúkdómsástand. Einnig var kannað
nýgengi DIC á íslandi á árunum 2004-2008 og horfur sjúklinga með DIC.
Efni viður og aðferðir: Teknar voru saman allar blóðprufur á Landspítala
SH þar sem antiplasmin var mælt á árunum 2004-2008 og þær stig-
aðar eftir ISTH stigunarkerfi fyrir DIC. Prótein C, antithrombin og antí-
plasmin mælingum var svo raðað í tímaröð til að skoða hvort meðaltöl
þeirra skildust að fyrir greiningu DIC á milli sjúklingahópa. Auk þess
voru 114 sjúklingar sem höfðu fengið antiplasmin mælingu en voru ekki
með DIC valdir í samanburðarhóp (DIC).
Niðurstöður: Af þeim 114 sem greindust með DIC voru 111 með
annan sjúkdóm sem tengdist DIC. Nýgengi var 10 sjúklingar á ári/100
þúsund íbúa. Sjúklingar sem fengu DIC höfðu marktækt verri lífslíkur.
Prótein C gildi sjúklinga með DIC voru marktækt lægri 6 dögum fyrir
greiningu DIC, antithrombin gildi voru marktækt lægri fjórum dögum
fyrir greiningu DIC og antiplasmin gildi voru marktækt lægri einum
degi fyrir greiningu DIC. Prótein C sýndi mesta næmi og sértækni tíl
greiningar á DIC, bæði við greiningu DIC og einnig fyrir greiningu
DIC. Antithrombin greindi best í sundur sjúklinga með tilliti til lifunar.
Prótein C hafði mesta tengingu við RIFLE stigun.
Ályktanir: Prótein C, antithrombin og antiplasmin er hægt að nota til að
meta hvort sjúklingur er með DIC. Prótein C og antithrombin er hægt
að nota til að meta hvort sjúklingur sé líklegur til að fá DIC áður en
ástandið greinist.
E 133 Áhrif breytilegra hlutfalla á viðbraðgstíma augnstökka
Ómar I. Jóhannesson', H. Magnús Haraldsson2-1, Árni Kristjánsson'-4
'Sálfræðideild HÍ, 'geðsviði Landspítala, Mæknadeild HÍ, 'lnstitute of Cognitive Neuroscience,
University College London
oij1@hi.is
LÆKNAblaöið 2013/99 51