Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2013, Blaðsíða 59

XVI VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
FYLGIRIT 73
mótefnalitun og Westem blettun. Bólgusvörun var könnuð með því að
mæla seytun IL-8 og LL-37.
Niðurstöður: Svipgerðarbreytingar sáust í tjáningu stoðgrindarpró-
teina A549 og VAIO eftir tog með aukinni myndun stressþráða f-
aktíns örþráða en keratín 14 hélt að mestu óbreyttu tjáningarmynstri.
Mótefnalitim á kennimörkum togálags gaf vísbendingar um að fleiri
A549 og VAIO frumur tjáðu EGF viðtaka og -4 integrin eftir tog. Mat
á bólgusvörun með Western blettun fyrir LL-37 eftir tog sýndi hneigð
til minnkunar á seytun hjá A549 en óbreytta seytun hjá VAIO frumum.
A549 og VAIO seyta IL-8 bólgumiðlinum í mælanlegu magni og seytun
virtist aukast við tog.
Ályktanir: Þetta er í fyrsta sinn sem Flexcell tæknin er notuð hér á landi.
A549 hefur áður verið notuð sem líkan fyrir öndunarvélarálag in vitro
og tókst að framkalla þekkt viðbrögð hennar við togálagi. Við sýndum
að VAIO sýnir einnig slík viðbrögð. Frekari rannsókna er þörf en þegar
hafa komið fram áhugaverðir þættir varðandi mim milli frumulínanna í
tjáningu kennimarka togálags og seytun bólgumiðla. Slík þekking gæti
leitt til aukins skilnings á og þróun vama gegn áverkum á lungnavef af
völdum öndimarvélarmeðferðar.
E 157 Innlagnir á gjörgæslu eftir blaðnám og fleygskurði við
lungnakrabbameini
Tómas Andri Axelsson, Martin Ingi Sigurðsson, Ásgeir Alexandersson, Húnbogi
Þorsteinsson, Guðmundur Klemenzson, Steinn Jónsson, Tómas Guðbjartsson
Landspítala háskólasjúkrahúsi
taa2@hi.is
Inngangur: Eftir brjóstholsskurðaðgerð við lungnakrabbameini eru
sjúklingar jafnan lagðir á vöknunardeild í nokkrar klukkustundir áður
en þeir flytjast á legudeild. Sumir þarfnast þó innlagnar á gjörgæslu-
deild, ýmist í beinu framhaldi af aðgerð eða af vöknunar- eða legudeild.
Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna ástæður og áhættuþætti fyrir
gjörgæsiuinnlögn eftir þessar aðgerðir.
Efniviður og aðferðir: Afturskyggn rannsókn á 252 sjúklingum sem
gengust undir blaðnám, fleyg- eða geiraskurð vegna lungnakrabba-
meins á Landspítala 2001-2010. Upplýsingar fengust úr sjúkraskrám og
voru sjúklingar sem lögðust á gjörgæslu bornir saman við þá sem ekki
lögðust þangað inn.
Niðurstöður: Alls lagðist 21 sjúklingur (8%) á gjörgæsludeild og var
miðgildi legutíma einn dagur (bil 1-68). Hjá 11 sjúklinganna (52%) var
innlögn rakin til vandamála í aðgerð, oftast lágs blóðþrýstings eða
blæðingar. Tíu sjúklingar lögðust á gjörgæslu af legudeild (n=4) eða
vöknunardeild (n=6) og voru ástæður innlagnar lágur blóðþrýstingur
(n=4), hjarta- og/eða öndunarbilun (n=4) og enduraðgerð vegna blæð-
ingar (n=2). Þrír sjúklingar voru lagðir inn að nýju eftir útskrift af
gjörgæslu. Meðalaldur gjörgæslusjúklinga var sex ámm hærri en við-
miðunarhóps (p=0,004) og þeir höfðu oftar sögu um langvinna lungna-
teppu og kransæðasjúkdóm. Stærð æxlis, pTNM-stig og aðgerðarlengd
vom sambærileg í hópunum. Rúmlega tveir þriðju hópsins greindust
með minniháttar fylgikvilla og tæplega helmingur alvarlega fylgikvilla,
samanborið við 30% og 4% í viðmiðunarhópi.
Ályktanir: Fáir sjúklingar þarfnast innlagnar á gjörgæslu eftir skurðað-
gerðir við lungnakrabbameini og þá oftast þeir sem eru eldri og með
sögu um hjarta- og lungnasjúkdóma. I helmingi tilfella er innlögn á gjör-
gæslu í beinu framhaldi af aðgerð og endurinnlagnir þangað em fátíðar.
E 158 Afdrif sjúklinga með ósérhæfðar breytingar í eitlum við
miðmætisspeglun
Jónína Ingólfsdóttir, Þóra Sif Ólafsdóttir, Gunnar Guömundsson, Tómas
Guðbjartsson Landspítala, Háskóla íslands
jonina.ingolfsdottinSgmail.com
Inngangur: Markmið rannsóknarinnar var að kanna afdrif þeirra
sjúklinga sem greindust með ósérhæfðar vefjabreytingar við miðmætis-
speglun.
Efniviður og aðferðir: Afturskyggn rannsókn á 54 sjúklingum (meðal-
aldur 59 ár, 46% konur) sem greindust með ósérhæfðar breytingar í
eitlum við miðmætisspeglun á íslandi 1983-2007. Sjúklingum, sem
fengið höfðu sértæka greiningu (n=182), höfðu þekkt lungnakrabbamein
(n=24) eða þar sem upplýsingar vantaði (n=17), var sleppt. Afdrif sjúk-
linganna, meðal annars síðari greiningar, meðferð og lifun, voru könnuð
úr sjúkraskrám og stofunótum sérfræðinga. Miðgildi eftirfylgdartíma
var 38 mánuðir.
Niðurstöður: Eftir miðmætisspeglun fengu 76% sjúklinga sérhæfða
greiningu, oftast viku (miðgildi) frá aðgerð. Algengustu greiningamar
voru illkynja sjúkdómur (n=34), sýking í lungum (n=12) og góðkynja
æxli í miðmæti eða lungum (n=5). Algengustu aðferðir til greiningar
voru skurðaðgerð (73%), ástunga (10%) eða berkjuspeglun (5%). Fjörutíu
sjúklingar (74%) fengu meðferð í formi lyfja, geislunar og/eða aðgerðar.
Allir sjúklingar, að fimm undanskildum, vom í eftirlit hjá sérfræðingi
eftir aðgerðina, oftast lungna- eða krabbameinslæknum. Við lok eftir-
fylgdar voru 70% sjúklinga látnir og voru 81% í hópi þeirra sem fengu
sérhæfða greiningu.
Ályktanir: Meirihluti sjúklinga með ósérhæfðar breytingar í eitlum við
miðmætisspeglun greinast eftir aðgerðina með illkynja sjúkóm. Ekki
virðist verða löng töf á greiningu illkynja sjúkdóms þrátt fyrir neikvæða
miðmætisspeglun og flestum sjúklinganna virðist vera fylgt eftir af sér-
fræðingum.
E 159 Tjáningarmunstur Meg3 í bandvefsumbreytingu
brjóstastofnfrumulínu
Bylgja Hilmarsdóttir1-2, Jón Þór Bergþórsson1-2, Valgarður Sigurðsson1-2, Þórarinn
Guðjónsson1-, Magnús Karl Magnússon1-'3
’Rannsóknastofu í stofnfrumufræðum, Lífvísindasetri HÍ, 2rannsóknastofu í blóðmeinafræði
Landspítala. Tannsóknastofu í lyfja- og eiturefnafræði HÍ
byhWhi.is
Inngangur: "Long-non coding RNAs" eða lncRNAs eru RNA yfir 200nt
að lengd og skrá ekki fyrir próteinum. DLK1-DI03 genasvæðinu (14q31)
er stjómað með foreldramörkun (impriting). Á svæðinu eru 2 lncRNA
(Meg3, Meg8) og 54 miRNA, sem gerir það að stærsta miRNA hneppi
í genamenginu. Hlutverk Meg3, sem tjáð er af móðursamsætu, er lítt
þekkt. Vísbendingar em um að það hafi áhrif á genatjáningu og hefur
það meðal annars verið tengt umritun p53. Við höfum áður sýnt fram
á að æðaþel örvar bandvefsumbreytingu (epithelial to mesenchymal
transition, EMT) í D492 brjóstastofnfrumulínu í þrívíðri rækt. í þessari
rannsókn var tjáning Meg3 skoðuð fyrir og eftir bandvefsumbreytingu
D492.
Efniviður og aðferðir: Fmmuræktun, örflögugreining, qPCR, klónun
og raðgreining.
Niðurstöður: Örflögugreining bendir til að DLK1-DI03 genasvæðið
sé yfirtjáð þegar brjóstastofnufrumulínan D492 er hvött til EMT um-
breytingar. Meg3 tjáning var verulega aukin og af þeim 23 miRNA sem
LÆKNAblaðið 2013/99 59