Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2013, Side 87

XVi VISINDARAÐSTEFNA Hl
FYLGIRIT 73
(Nc-5) á mónócýta og hvernig áhrifunum er miðlað.
Efniviður og aðferðir: THP-1 mónócýtafrumulína var ræktuð með
IFN-y í 3 klst og í kjölfarið örvuð með inneitri (LPS). Grófhreinsaðri
Nc-5 fjölsykru var bætt við samhliða IFN-y eða LPS. Hlutfallsleg fos-
færing MAP kínasa, IkBo, Akt/PKB og Statl í frumum var mæld með
Westem Blot aðferð á ákveðnum tímapunktum eftir LPS örvun. Styrkur
frumuboðanna IL-6, IL-10, IL-12p40 og TNF-a í æti var mældur með
ELISA aðferð eftir 48 klst. örvun.
Niðurstöður: Mónócýtar örvaðir í návist Nc-5 fjölsykrunnar seyttu
marktækt minna af IL-6 og IL-12 en frumur örvaðar án fjölsykrunnar.
Einnig olli fjölsykran minni fosfæringu á bæði MAP kínasanum
ERKl/2 og Akt/PKB í PI3K/Akt boðleiðinni eftir 1 klst. LPS örvun.
Nc-5 fjölsykran hafði engin áhrif á fosfæringu p38 MAP kínasans.
Ályktanir: Niðurstöðurnar sýna að Nc-5 fjölsykran minnkar seytun
mónócýta á bólguboðefnum og að þeim áhrifum geti verið miðlað
gegnum ERKl/2 og PI3K/Akt boðleiðimar. Þessi bólguhamlandi áhrif
fjölsykrunnar gætu reynst nytsamleg í baráttu við króníska bólgu-
sjúkdóma svo sem gigt.
V 60 Áhrif bólgumiðlandi boðefna á virkni og sérhæfingu CD4+ T
stýrifrumna í mönnum
Snæfríður Halldórsdóttir, Brynja Gunnlaugsdóttir, Björn Rúnar Lúðvíksson
Ónæmisfræðidoild Landspítala, læknadeild HÍ
snaefhd@landspitali.is
Inngangur: CD4+ T stýrifrumur (Tst) gegna mikilvægu hlutverki í
viðhaldi á eðlilegu ónæmissvari og koma í veg fyrir virkjun ofnæmis-
kerfisins gegn eigin vef. Tst er skipt í náttúrulegar (nTst) og afleiddar
(aTst). aTst þroskast í útvefjum út frá óreyndum T frumum í nærveru
TGF-þl og IL-2. Ljóst er að hlutur ósértæka ónæmiskerfisins í meingerð
sjálfsofnæmissjúkdóma er meiri en menn töldu, en þáttur þess í sér-
hæfingu og virkni CD4+ Tst er óljós. Markmið okkar var að meta áhrif
bólgumiðlandi boðefna á sérhæfingu og virkni CD4+ aTst.
Efniviður og aðferðir: Óreyndar T frumur (CD4+CD25-) voru einangr-
aðar frá heilkjarna blóðfrumum og ræstar með anti-CD3 í nærveru IL-2
og TGF-þl og/eða bólgumiðlandi boðefna IL-lp og TNFa. Eftir fimm
daga rækt var fjöldi aTst metin (CD4+/CD25hi/CD127-/FoxP3+) með
flæðifrumusjá. Virkni þeirra var metin út frá frumufjölgun CFSE litaðra
heilkjama blóðfruma sem voru ræstar með Epstein-Barr sýktum B
fmmum hlöðnum með súperantigenum.
Niðurstöður: Sérhæfing CD4+ aTst er háð IL-2 og TGF-þl (p<0,05). IL-lfi
og TNFa hafa afgerandi bælandi áhrif á sérhæfingu CD4+ aTst ex vivo
(%bæling; TNFa=68,3% vs IL-lþ=73,5%; p<0,05). Bælipróf sýndi bæli-
virkni CD4+ aTst þar sem hækkandi hlutfall þeirra í samrækt hamlaði
virkjun og fjölgun T-fmmna (% bæling; 1:1=49,75 vs 1:32=18,12; p<0,05).
Virknirannsókir staðfestu að IL-lþ og TNFa hindra sérhæfingu og virkni
CD4+ aTst (p<0,05). Einnig kom í ljós að bælivirkni CD4+ aTst beinist
jafnt gegn virkjun CD4+ og CD8+ T frumna.
Ályktanir: Rannsóknir okkar sýna að hægt er að rækta upp sérhæfðar
manna CD4+ Tst og sérhæfingin er háð IL-2 og TGF-fll. Einnig er ljóst að
bólgumiðlandi boðefni ósértæka ónæmiskerfisins hindri sérhæfingu og
virkni aTst. Niðurstöðumar auka skilning okkar á tilurð sjálfsofnæmis-
sjúkdóma er tengjast virkjun ósértæka ónæmiskerfisins.
V 61 Sérhæfing CD8+ stýrifrumna er háð IL-2 og TGF-fH
Una Bjamadóttir', Snæfríður Halldórsdóttir'-2, Bjöm Rúnar Lúðvíksson1-2
'Ónæmisfræðideild Landspítata, 2læknadeitd HÍ
unab@ish.is
Inngangur: CD8+ T stýrifrumur (CD8+ TSt) em taldar gegna mikil-
vægu hlutverki í stjómun ónæmisviðbragða líkamans með því að bæla
bólguviðbrögð og hindra frumuvöxt. Ýmislegt bendir til þess að CD8+
TSt skipi viðamikinn sess í sjálfsofnæmisjúkdómum, ígræðslum og líf-
færaflutningum. Frekari rannsókna á sérhæfingu og virkni CD8+ TSt er
þörf til að nýta megi þær sem meðferðarúrræði sem og finna nýja þætti
sem hægt væri að nýta til lyfjaþróunar. Markmið þessarar rannsóknar
er því að skoða hvaða þættir þurfa að vera til staðar fyrir sérhæfingu
afleiddra CD8+ TSt sem og staðfesta bælivirkni þeirra.
Efniviður og aðferðir: CD8+CD25-CD45RA+ voru einangraðar með
seguleinangrun úr einkjarna blóðfmmum. Eftir einangrun var frumum
sáð á anti-CD3 húðaðar plötur með og án IL-2, TGF-1 og CD28 ræsingar.
Eftir fimm daga rækt voru frumur litaðar með flúrljómandi mótefnum
og svipgreindar með frumuflæðisjá. í framhaldi var bælivirkni könnuð
þar sem þroskaðar frumur eru settar í samrækt með CFSE merktum
einkjama blóðfmmum og Epstein-Barr sýktum B fmmum (EBsBfr)
hlaðnar með súperantigengum (SEA/SEB/SEE). Sérhæfing CD8+CD25-
CD45RA+ T frumur í CD8+CD25+FoxP3+ TSt var metin.
Niðurstöður: Sýnt var fram á að sérhæfingin var háð tilvist TGF-1 sam-
hliða IL-2 (p<0,04) sem höfðu samlegðaráhrif á sérhæfingu CD8+ TSt.
Athyglisvert er að hjálparræsing gegnum CD28 viðtakann hafði engin
teljandi áhrif á sérhæfingarhæfni CD8+ TSt. Auk þess var bælivirkni
CD8+ TSt staðfest þar sem þær hindruðu T-frumufjölgun í kjölfar
ræsingar þeirra með EBsBfr (PBMCs:TSt 1:1 p<0,005 og PBMCs:TSt 1:4
p<0,05).
Ályktanir: Rannsóknin sýnir fram á tilvist CD8+ TSt í mönnum og að
sérhæfing þeirra er háð IL-2 og TGF-1. Þar sem hægt er að stuðla að
þroska þeirra ex vivo eykur það vonir okkar að hægt sé að beita slíkum
aðferðum við meðferð á T-frumumiðluðum sjálfsofnæmissjúkdómum.
V 62 Tíðni erfðabreytileika sem veldur skorti í lektínferli
komplímentvirkjunar í íslensku þýði
Margrét Amardóttir'2, Helga Bjamadóttir1, Bjöm Rúnar I úðvíksson12
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ
maa14@hi.is
Inngangur: Komplímentkerfið er mikilvæg ónæmisvöm. Lektínferill
komplímentkerfisins ræsist þegar mannanbindilektín (MBL) eða fí-
kólín (1-3) bindast sameindamynstmm á yfirborði örvera. Við bindingu
virkjast serín próteasinn MASP-2 (MBL associated serine protease)
sem klýfur C4 og ræsir þar með komplímentkerfið. Erfðabreytileiki
(p.D120G) í MASP2 geninu veldur lækkun á MASP-2 í sermi. Arfhreinir
einstaklingar um stökkbreytinguna (G/G) hafa ekkert MASP-2 í sermi
og þar af leiðandi óvirkan lektínferil. Áætlað er að um einn af hverjum
þúsund í dönsku heilbrigðu þýði sé með skort (G/G). Rannsóknir á
tengslum þessa skorts við sjúkdóma eru stutt á veg komnar. Markmið
verkefnisins var að finna út tíðni p.D120G samsætunnar í heilbrigðu
íslensku þýði.
Efniviður og aðferðir: Genómískt DNA var einangrað úr 453 heilbrigð-
um íslenskum blóðgjöfum með hásaltsaðferð. Notast var við „sequence
specific primer" PCR aðferð (PCR-SSP) til að skima fyrir p.D120G.
Niðurstöður: Af 453 einstaklingum voru 37 arfblendnir (D/G) um
p.D120G eða 8,2%. Enginn var með skort (það er að segja: arfhreinn
LÆKNAblaðið 2013/99 87