Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Blaðsíða 29

Dúfnaveislan
Þú varst alstaðar og hvergi, sagði konan. Það fréttist þú hefðir verið þarna
og þama. En þegar átti til að taka varstu farinn. En nú sleppurðu ekki.
Ég var þeirri stund fegnastur er gagndrukkinn maður tosaði mig útúr þess-
um róman.
Hefurðu nokkurntíma vitað annað eins helvíti, sagði þessi fylliraftur og
hló slefandi um leið og hann læsti mig í helgreipar sínar og kysti mig.
Eruð þér ekki ánægður, spurði ég.
Víst er ég ánægður, sagði maðurinn. Ég er íslenski lögreglustj órinn sem
týndi passanum sínum í New York og vissi ekki leingur hvað hann hét. Þá
sagði dómarinn í New York: látið lögreglubandið spila yfir honum alla þjóð-
saungva heimsins og vita hvort hann tekur hvergi við sér.
Leitt að ég skuli ekki vera nógu drukkinn til að geta talað við yður að
gagni, sagði ég.
Ef þú heldur þú sért betri en ég, þá er það ósköp einfalt: við skulum slást,
sagði fyllirafturinn. En ég sé á þér að þú ert aumíngi. Það vildi ég óska að
hér væri kominn norðmaður. Æ þama er þá loksins frægur maður, áreiðan-
lega biskup, því hann er með gullkross. Það er innanum soleiðis fólk sem ég
á heima.
Það stóð heima, í því íslendíngurinn var um það bil að lykja fórnardýrið
örmum, þá smugu tveir feitir þjónar í faðm honum svo biskupinn slapp en
faðmarinn þóttist verr hafa. Þetta skeifhögg gerði hinsvegar að verkum að
biskupinn slysaðist uppí opið geðið á mér.
Með leyfi, sagði ég, úr því forsjónin hefur sent mig uppí fángið á yðar æru-
verðugheitum, mætti ég þá leggja fyrir yður eina spurníngu í trúnaði: stað-
urinn sá ama þar sem við erum staddir, er hann úthverfan eða ránghverfan
á útvalníngunni?
Mér finst þér spyrja ögn einsog gyðíngur, sagði biskupinn. Eftilvill er ég
ekki kominn nógu lángt í guðfræði til að skilj a yður til fulls.
Ég á við, er þetta náðin eða er það fordæmíngin? segi ég. Ég spyr af því
að ég veit að sjálfur biskupinn muni ekki vera kominn híngað útí bláinn.
Hm, sagði biskupinn. Eruð þér kalvínisti?
Mig lángaði að heyra af yðar munni hvar við séum staddir og hversvegna
við höfum verið kallaðir híngað?
Með ánægju sagði biskupinn, og baðaði út hendinni mót virðulegum manni
gullsnúruðum: Má ég kynna yður fyrir yfirmanninum í herforíngjaráðinu.
Ég bið afsökunar herrar mínir, segi ég: auðvitað hefði ég átt að geta sagt
mér sjálfur að það væri herforíngjaráðið en ekki kirkjumálastjórnin sem
19