Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Blaðsíða 35

Dúfnaveislan
Ég geri við buxur fyrir fólk, svaraði maðurinn ögn tafsandi, og brosti yfir-
lætislaust. Á ég kanski að pressa fyrir þig?
Ég á við hm, voruð það þér —
Ég er að verða sjötugur, sagði buxnapressarinn og skvetti vatni á buxurnar
og það snarkaði í og gaus upp þægilegur dampur þegar hann dró á þær heit-
an boltann.
Er þetta frúin, með leyfi, sagði ég.
Öllu má nú nafn gefa, sagði konan. Ég bið yður að fyrirgefa hvað ég er
slæm í fótunum.
Mig lángar að þakka ykkur fyrir mig, sagði ég. Ég hef ekki í annan tíma
komið í meiri veislu og á varla eftir að koma í aðra eins.
Guð er mikill, sagði frúin.
Ég bauð símaskránni, sagði buxnapressarinn.
Mætti ég spyrja hvaðan slíkur öðlíngur er upprunninn?
Deroppefra, sagði maðurinn með öllu án sjálfsþótta og á kafi í verki sínu.
Þetta danska orð er einkennilega hugsað. í fljótu bragði virðist það sam-
svara því sem á ensku mundi kallað „from up there“. Að öðru leyti er merk-
íng þess svo sundurleit að það getur þýtt bæði „ofan af skammbitum“ og „úr
Himnaríki sjálfu“. Þó er enn merkilegra að þetta danska orð gelur einnig
táknað „af íslandi“.
Og þér kunnið vel við yður í þjóðhöfðíngjastofu, spyr ég.
Ha, segir maðurinn, þó ekki nema mátulega hissa. Jæa svo þetta er þjóð-
höfðíngjastofa. Heyrirðu það kona? Ekki er það mér að kenna. Þeir um það
á ferðaskrifstofunni. Nema ég vona að við séum ekki fyrir neinum.
Þjóðhöfðíngjar eru líka menn, sagði konan. Við erum öll hér. Nema fæt-
urnar á mér, þær eru dánar. Sumir segja að veröldin sé svikin.
Ja hvað heldur bóndi yðar, segi ég og sný mér að manninum. Teljið þér
að veröldin sé svikin eða ekta, herra klæðskerameistari?
Ég er ekki ldæðskerameistari, sagði maðurinn. Ég pressa buxur. Hitt er
annað mál, að það er skrýtið að grasið skuli vera ónýtt eftir sumarið. Og þó,
sá sem einhverntíma hefur makað hlanfor á tún í gróandanum og kanski hefur
grútarlyktina lagt samtímis neðanúr fjöru þar sem þeir eru að bræða lýsið,
hann mun ekki halda því fram að veröldin sé svikin.
Virðið mér á betra veg þó ég spyrji: Finst yður ekki ábyrgðarhluti að eiga
fé sem nægir til að bjóða símaskránni?
Það er hverju orði sannara, sagði maðurinn. Ég finn til ábyrgðar. Og ein-
mitt þessvegna bauð ég símaskránni. Ég hef heyrt að Egill Skallagrímsson
25