Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Qupperneq 60

Tímarit Máls og menningar
um negrum upp á tindinn. Það er
þessi utangarðsstefna sem gefið hef-
ur baráttu negranna fyrir stéttlausu
þjóðfélagi hið byltingarkennda inn-
tak sitt. Því að þegar negrarnir berj-
ast fyrir stéttlausu þjóðfélagi, berjast
þeir fyrir því að allir menn fái jafnan
rétt, í framleiðslu, í neyzlu, í sveitar-
félaginu, í réttarsabium, í skólunum,
í háskólunum, í farartækjum, í félags-
starfsemi, í ríkisstjórn, í stuttu máli:
á öllum sviðum þjóðlífsins.
Amerískir marxistar hafa aldrei
getað skilið þetta, því að þeir hafa
alltaf ímyndað sér, að hvítir verka-
menn hljóti að hafa forustuna í hinni
félagslegu byltingu í Bandaríkjunum.
Þeir hafa einnig óttast, að ef negrarn-
ir gripu til byltingaraðgerða, mundu
hvítir verkamenn sameinast gegn
þeim. Jafnvel þegar marxistar hafa í
orði kveðnu afneitað vígorðunum
„Black and White, Unite and Fight“,
hefur þessi ótti búið með þeim. En
hættuástandið í Bandaríkjunum og
vaxandi styrkur negranna í barátt-
unni er þannig, að augljóst er að
negrarnir munu ekki leita ráða hjá
hvítum mönnum, hvorki verkamönn-
um né öðrum, áður en þeir láta til
skarar skríða. Þeir munu halda stefnu
sinni, gera það sem þeir telja sig
þurfa að gera og knýja hina hvítu
starfsbræður sína til þess að gera það
upp við sig hvenær og hvort þeir ætli
að slást í hópinn.
Það er höfuðnauðsyn að allir
Ameríkumenn geri sér þessar stað-
reyndir ljósar og séu reiðubúnir til
djarfra aðgerða við hlið negranna,
jafnframt því sem þeir viðurkenna að
negrarnir séu hið vaxandi byltingar-
afl í landinu, og að á sama hátt og
f ramleiðsla auðvaldsþj óðfélagsins
hefur skapað nýjar framleiðsluað-
ferðir og nýja starfshópa verka-
manna, hefur hún einnig skapað nýja
negra.
Margir, þeirra á meðal ýmsir negr-
ar, munu segja að þeir skilji ekki fyr-
ir hverju negrarnir séu að berjast.
Ástæðan til þessa er sú, að sem fé-
lagsleg sóknarbarátta er barátta negr-
anna einungis átta ára gömul. Á þess-
um átta árum hafa negrarnir verið
að skapa sér sínar eigin baráttuað-
ferðir, án þess að gera tilraunir til að
aðhæfa þær ríkjandi hugmyndum, en
notað hverju sinni þá aðferð sem til-
tæk var, ofbeldislausa andstöðu, of-
beldi, siðferðislegar fortölur, við-
skiptabann, setur, stöður o. s. frv.
Af þessari margháttuðu baráttu
hafa þeir smám saman lært, að höfuð-
veikleiki þeirra er skortur á pólitísku
valdi. Þeir ráða ekki lögregluvaldinu
í einu einasta sveitarfélagi, hvorki í
Norður- né Suðurríkjunum. Þeir
ráða engu um alríkisherinn, þjóð-
varnarliðið, borgarlögregluna, leyni-
lögregluna, póstþjónustuna, skóla-
stjórnir, kjörstjórnir eða vinnumála-
nefndir. Enda er það svo, að hvaða
aðferðum sem þeir hafa beitt, hafa
50