Tímarit Máls og menningar - 01.12.1973, Qupperneq 81

Kirkjubygging Matthíasar Jochumssonar í Odcla
upp á nokkurn mann reikningslaust er bandvitlaust, og með þessu fyrir-
komulagi fæst hingað úr þessu enginn maður með viti. Ég borga því ekki
einn eyri í landssjóð nema það sé tekið með fjárnámi, og þó fyrst eftir að
ég hef afhent og látið úttaka af mér stað og kirkju. Nú á að fara að skoða og
meta þetta brauð og Landbrauðið upp aftur, og verður síðan skoðunar-
gjörðin lögð fyrir þingið. Þá þarf ég enn að eiga góða menn að. — Þetta
er leiður sónarsöngur, en ég kvarta þó ekki um skör fram; en hvað kirkjuna
sjálfa snertir eru vandræðið (sic) minni, því hún á svo mikið góss, og
þó hún taki 2000 kr. lán, getur það gengið.
Að öðru leyti en erfiðleikum þessa afarstóra kalls og nefndum harðæris-
kröggum líður mér vel og er hér vel látinn og hafður í hávegum. Hér er
lítið um framfaramenn og sanna höfðingja, og sýslustjórn var hin aumasta.
Gjafir koma miklu minni hingað en í önnur héruð fyrir hennar rænu-
leysi. Helzta framkvæmd í því efni stafar frá mér, en aðrir ónýta mína
viðleitni, og svo ætla allir að drepast úr sulti og seyru. —
Ég skrifa mínum gl. vin Grossera Lefolii (meðfram til þess að blíðka
hann) þar sem þ[eir] herrar eru fornærmaðir1 út af því að ég skyldi ekki
panta viðinn gegnum þ[eir]ra hendur. Ég bið hann að lána Oddakirkju (sem
hann þekki) nokkur hundruð kr., e/ þú óskir þess, og fullmakta ég þig hér
með bæði til þeirrar ráðstöfunar og annarrar, sem þú kannt að þurfa að
gjöra. En ég vona að biskup nái úr landssjóði þeim umbeðnu 1000 kr., þá
get ég borgað hitt um mitt sumar. Sjálfur verð ég að spræda til [byggingar-
innar] 2-3000. 1-2 tunnur af kalki í grunninn.
Ollum líkar ágætlega blessuð teikningin þín - hún er svo kirkjuleg og
hrein á svipinn, að ég elska hana, og eigi það að auðnast vil ég hvíla við
hliðina á stöpli hennar; ég vil nauðugur héðan fara, þó vera megi að ég
verði sá fyrsti, sem flosna upp frá Odda — og verður það þá mannanna
ranglæti að kenna. Án aðstoðarprests þjónar hér enginn að gagni á
gamalsaldri. —
Nú ekki meira af mínum vandræðum. Ég vona tíðin fari að batna. Ég
hef drifið sálmabókina í vetur með krapti;2 annars hef ég nú ekki tíma
né hvatir til skáldl. starfa.
Brýrnar eru hér lífsnauðsynl[egar],3 en þó komast þær aldrei á nema
1 Móðgaðir.
2 Matthías var í sálmabókarnefnd.
3 Átt er við brýrnar á Ölfusá og Þjórsá, en þorri þingmanna var lengi tregur til að
veita Sunnlendingum slíkan munað á landsins kostnað.
287