Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 12

1879
2
3 að geyraa tíðindin, og á sínum tíraa afhcnda þau eptirraanni sínum í hrðppstjórninni, vil
10. jan. jeg ]jjor meg þjónustusainlcga skora á yður, herra amtmaður, að hlutast til um, að þetta
verði kunngjört í umdœmi yðar, svo og að leggja fyrir sýslumennina að sjá um útbýt-
ingu viðkomandi exemplara til hinna einstöku hreppa hvers um sig. í þessu tilliti munu
sýslumönnum verða send hjoðan með póstum að minnsta kosti fjórum sinnum á ári
saman við þau expl. af stjórnartíð. A, er samkvœmt brjefi mínu frá 1. ág. f. á.
(Stjórnart. 1878 B. 108) eru send sýslumönnum til útbýtingar raeðal lireppstjóra,
jafnmörg expl, af B deild stjórnartíðindanna, og ber sýslumönnum þar eptir svo lljótt,
sern unnt er, að útbýía þeim þannig, að hver hreppur sýslunnar fái 1 expl. — J>ar að
auki ber þeim að því er unnt er, að hafa eptirlit með því, að hreppstjórar geymi expl.
þau af A og B deild stjórnartíðindanna, er þcim eru send, og þogar þeir á sínum tíma
fara úr hreppstjórninni afhendi þau eptirmanni sínum.
Sýslumenn skulu, undir eins og þeir taka við stjórnartíðinda-sendingu, gæta að
því, livort nokkuð vanti í liana, og cf svo er, tafarlaust gefa ritstofu landshöfðingja
skýrslu um það.
4 _ ftr/ef landsliöfðingja til stíptsyfirvaldanna um skatt af embæ11istekjum
11. jan. jircsta. — í brjofi frá 27. f. m. hafa stiptsyfirvöldin látið í ljósi álit sitt um fyrir-
spurn prestsins á Vostmannaeyjum viðvíkjandi skyldu hans til að greiða tekjuskatt, og
segið þjer meðal annars þetta:
1, J>ar eð presturinn sjálfur býr á prestssetrinu Ofanleyti, og arðurinn af ábúð
þess þannig rennur beinlínis til hans sjálfs, virðist hann eptir niðurlagsákvörðuninni í 5.
gr. í lögum um tekjuskatt frá 14. desbr. 1877 okki eiga að greiða þenna skatt af tekj-
um þeim eða tekjuauka, sem hann má álítast að hafa við það, að honum eru veitt
leigulaus afnot prestssetursins.
3, pegar prestur missir nokkurs í af embættistekjum sínum fyrir þá sök, að þær í
raun og veru eru ófáanlegar hjá gjaldþegnunum sökum örbyrgðar þeirra, þá virðist ekki
eiga að reikna með sem skattskyldar þær tekjur, er þannig missast og ekki koma prest-
inum að neinum notum, án þess að bann geti við því gjört. far á móti virðist ekki
nœg ástœða til að undantaka þær tekjur frá skattinum, sem presturinn að vísu ekki
hefir fengið, en sem hann sjálfur liefir cptirgefið, ef til vill af því, að hlutaðeigandi gjald-
þegn átti bágt með að greiða þær af hendi, en samt sem áður án þess, að það sje sann-
að, að ekki hafi verið mögulegt að ná þeim hjá gjaldþegninum; en þetta virðist meiga
álíta eptir ástœðum nœgilega saunað, ekki einungis þegar gjörð hefir verið árangurlaus
fjárnámstilraun hjá hlutaðeiganda, heldur einnig, þogar það að öðru leyti er vitanlegt, að
hann er hreinn öreigi, t. a. m. þegar maður á gjalddaga hefir flosnað upp sökum
bjargarleysis, svo að sveitin hcfir orðið að taka heimilið að sjer til ráðstöfunar og fram-
fœrslu.
Með því jeg er yður samdóma um það, sem þjer þannig hafið tekið fram, vil jeg
biðja yður að svara hlutaðeigandi presti samkvæmt þessu.
5 _ Brjef landsliOfðingja til beggja amtmanna um gjaldheimtur og reikn-
2t. jan. ingsskil. — Með umburðarbrjefi frá 16. maí 1876 (stj.tíð. B 51) til bœjarfógeta, sýslu-
manna og umboðsmanna um gjaldheimtur og rcikningsskil, var þaö brýnt fyrir ncfndum