Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 156

1879
146
J65
10. okt.
tOG
8. nóv.
107
10. nóv.
©tjómarbrjef' og- auiglýsiiigar.
— Brjef landshöfðingja til beggja amtmanna um bjórgun á strönduðum
fjármunum. — Um leið og jeg leiði athygli yðar, herra amtmaður, að brjeíi ráð-
gjafans fyrir ísland frá 17. sept. þ. á. um bjorgunarsamninga, er prentað er í stjórnartíð-
indum þ. á. B. 135., vil jeg mælast til þess, að þjer brýnið fyrir sýslumönnum þeim, er
undir yður eru skipaðir, innihald þessa brjefs og tjáið þeim, að þeir megi ekki búast við
að fá endurgoldið úr landssjóði fje það, er þeir kynnu að leggja út fyrir björgun skipa
og vara fram yfir það, er fá megi inn aptur með því að selja hina björguðu fjármuni á
uppboði þar á staðnum, og ber hverjum lögreglustjdra að sjá um, að bjarglaun skips og
vara aldrei verði meir en andvirði þess, sem bjargað er.
— Brjef landshöfðingja til amtmanmins yfir suður- og vesturumdœminu um
brunngjörð á þjóðeign. — í brjefi frá 14. þ. m. hafið þjer, herra amtmaður,
sent mjer bónarbrjef frá búöndum í hinni svo nefndu Ofanbyggjara girðing á Vestmanna-
eyjum um að fá 126 kr. eða að minnsta kosti 96 kr. styrk úr landssjóði til að gjöra nýj-
an brunn í nefndri girðingu. í bónarbrjefinu og áliti sýslumannsins er tekið fram, að
þeir sem búi í nefndri girðingu, sjeu auk prestsins á Ofanleiti landsetar landssjóðsins, og
að afleiðingin af því, að hinn umrœddi styrkur fengist ekki veittur, myndi verða, að land-
skuldir tjeðra búanda lækkuðu talsvert. En hvað sem nú þessu líður, verð jeg að álíta
það svo óvenjulegt að veita slíkan styrk og þann, er hjer er farið fram á, að fjárlög
landsins veiti ekki nœgilega heimild til slíkra veitinga, og með því að jeg liofi ekki um-
ráð á öðru fje, er veita mætti slíkan styrk af, vil jeg biðja yður að tjá beiðöndunum, að
jeg sjái mjer ekki fœrt að taka beiðni þeirra til greina.
— Brjef landsliöfðingja til amtmannsins yfír norður- og austurumdœminu um
sönnun á fœðingarstað sveitarómaga, — Hinn 28. dag ágústmánaðar
1876 úrskurðuðuð þjer, herra amtmaður, að Einar nokkur Pjetursson væri sveitlægur í
Svalbarðshreppi í lúngeyjarsýslu, og að þessi hreppur ætti að endurgjalda Geithellnahreppi
sveitarstyrk þann, er Einar og hyski hans rjettilega hefði verið lagður af Geithellna-
hreppi. Úrskurður þessi er byggður á, að Einar sje fœddur í Svalbarðshreppi; en með
því að hreppsnefndin i þessuœ hreppi áloit þetta ekki nœgilega sannað, áfrýjaði hún úr-
skurði yðar hingað, og vil jeg nú. eptir að hafa meðtekið þær ítarlegri skýrslur, sem leit-
að hefir verið sumpart í Norður-Múlasýslu, sumpart í fingeyjarsýslu, tjá yður það, or
eptir fer, til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar fyrir hlutaðeigöndum.
Samkvæmt vottorði prestsins á Svalbarði hafa þau árin, er greindur Einar hefir
átt að fœðast alls ekkert verið innfœrt í kirkjubœkurnar í nefndu prestakalli. J>ar á móti
sjest það af manntalsbók þingeyjarsýslu, er virðist koma í þessu tilliti heim við sveitar-
bók Svalbarðshrepps, að faðir Einars hafi vorin 1844 og 1845 búið í Hvappi í jpistil-
firði, og virðist það einnig nœgilega Ijóst, að hann hafi fiutt sig þangað frá Hólsseli á
Fjöllum. fegar Einar fyrst var yfirheyrður af hreppstjóranum í Geithellnahreppi um
framfœrsluhrepp sinn, skýrði hann frá, að hann væri fœddur um miðsumarsleiti (13. viku
sumars) 1843 í Hvappi og þenna framburð staðfesti hann síðar fyrir rjetti, um leið og
liann skýrði frá, að foreldrar hans hefðu að eins búið 2 ár í Hvappi, og að hann væri