Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Qupperneq 160

1879
150
lí® og hún einnig hefir neitað, að það sje rjett tilfœrt í sveitarbók Holtshrepps, að styrkur
18. nóv. g£( er þar getur umi verj5 yeittur eptir tilmœlum Akrahrepps, og hefir Holtshrepp-
ur ekki sannað þetta. En hvað sem nú því líður, þá sýna undirtektir hreppsbœnda Akra-
hrepps, undir beiðni Einars um styrk þaðan, að þeir hafa álitið Einar hjálparþurfa, og
þegar í sambandi við þetta er tekið tillit til þess, sem síðan hefir komið fram um ástœð-
ur Einars veturinn 1872—73, virðist ekki geta verið neinn vafi um, að sveitarstyrkur sá,
er Holtshreppur veitti Einari hafi verið nauðsynlegur, Akrahreppur virðist því síður hafa
ástœðu til að bera sig upp undan meðferð Holtshrepps á þessu máli, sem þessum hreppi
hefði í rauninni verið bæði heimilt og skylt að veita Einari bráðabirgðastyrk samkvæmt
9. gr. fátœkrareglugjörðarinnar, undireins og hreppstjórarnir væru komnir að raun um
neyð Einars og án þess að bíða þess, að Einari bœttist styrkur úr Akrahreppi. Hinsveg-
ar hefði Holtshreppur, undireins og Einar fór þess á leit að fá hjálp af sveitarsjóði, átt
að framkvæma skoðunargjörð á matbyrgðum Einars, en þegar haft or tillit til annaraá-
stœða þessa máls, virðist þessi vanrœkt ekki geta haft þá verkun, að styrkurinn verði
álitinn ólöglega greiddur úr sveitarsjóði.
t sambandi hjcr við skal þess getið, að talsverðar líkur hafi komið fram fyrir
því, að styrkurinn frá Holtshreppi hafi verið veittur 1G. marz 1873 eða daginn áður en
hreppstjórinn í Akrahreppi sendi Einari 20 kr. ávísanina, er var send með tœkifœris-
ferðum og því hlýtur að hafa verið nokkra daga á leiðinni, og að bæði Einar og Holts-
hreppstjóri hafi borið, að Holtbreppstjórar hafi ekki fengið vitneskju um styrkinn úr
Akrahreppi fyrr en löngu eptir, að Einar hafði fengið styrkinn úr Holtshreppi. En að
því er það snertir, hvort Einar hefði getað fengið lán hjá kaupmanni, í stað þess að leita
sveitarstyrks, þá er varla líklegt eptir því sem efnahag Einars er lýst veturinn 1872—73,
að hann þá hafi haft mikið lánstraust í kaupstað, og getur sjálfsagt ekki komið til tals,
að sveitarstjórnir, megi hvetja þurfalinga til að leita annarstaðar lána, er þeir auðsjáan-
lega ekki gætu fengið nema með því að leyna fátœkt og bágbornum ástœðum sínum.
pað verður því að ætla, að sveitarstyrkur sá frá Holtshreppi, er getur um í þessu
máli, hafi verið löglega lagður hlutaðeigandi fátœklingi, og kemur því ekki til tals að
rannsaka, hvort styrkur sá, er Einari barst frá Akrahreppi litlu eptir að hann hafði feng-
ið styrk frá hreppstjóranum í Holtshreppi, og annar 20kr. styrkur frá tengdaföður hrepp-
stjórans í Akrahreppi, er Einar fjekk á 10. ári dvalar sinnar í Holtshreppi eða veturinn
1873—74 verði álitinn sveitarstyrkur, þó hann sje ekki ritaður í viðkomandi sveitarbók.
Samkvæmt öllu því, sem þannig er tekið fram, skal úrskurður sá, er þjer herra
amtmaður og sýslumaðurinn í SkagaQarðarsýslu, hafið lagt á málið, óraskaður standa.
Rrjef landshöfðingja til amtmannsim yfir suðvr- og vesturumdœminu um
24'nóv'jör ðina Kaldaðarnes. — Með þóknanlegu brjefi frá 20. þ. m. hafið þjer, herra
amlmaður, sent mjer brjef sýslumannsins í Árnessýslu frá 3. júlí þ. á. þar som hann
tekur fram ýms, að hans áliti, vafasöm atriði viðvíkjandi spítalajörðinni Kaldaðarnesi, er
lionum með brjefi mínu frá 18. apríl þ. á. (stjórnartíð. B. 92.) var boðið að takast á
hendur umsjón yfir fyrst um sinn. þjcr hafið einnig með sama brjefi sent mjer erindi
ábúandans á nefndri jörðu Einars Ingimundssonar, dags. 3. júlí þ. á. Út af þcssu vil
jog hjor með tjá yður það, er bjer segir, til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar fyrir
hlutaðeigöndum.
Af skýrslum þeim viðvíkjandi leigumála á jörðum landssjóðsins, or jeg hafði