Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1879, Side 176

1879
166
191 21. desbr. f. á. var talið dánarbúi nokkru til útgjalda samkvæmt 37. gr. aukatekjureglu-
7. nóv. gjörðarinnar frá 10, september 1830, eigi ekki allt og óskipt að falla sjer í skaut, með
því öll embættisstörf, er að búi þessu lutu, nema að eins afhending búsins bafi verið
leidd til lykta fyrir 6. júní 1878, en frá þoim tírna öðluðust lög um laun sýslumanna og
bœjarfógeta frá 14. desemher 1877 lagakrapt, eða, ef þetta er ekki svo, þá hversu mikill
hluti af nefndu gjaldi sjer beri, og hversu mikið landssjóðnum. Jafnframt hafið þjer,
herra landshöfðingi, í þóknanlegu brjefi frá lG.f. m. skotið þessari spurningu til úrskurð-
ar ráðgjafans, og hafið þjer getið þess, að amtmaðurinn yfir norður-og austurumdœminu
sje á þeirri skoðun, að gjaldið allt og óskipt beri sýslumanninum, með því það eptir hin-
um tilvitnaða stað í aukatekjureglugjörðinni sje talið laun fyrir starf skiptaráðanda, og
öll meginstörf sýslumannsins í umrœddu dánarbúi hafi verið um garð gengin fyrir 6. júní
1878. Aptur á móti efizt þjer um, að þetta sje rjett, þar eð afhendingargjaldið, sam-
kvæmt 37. gr. aukatekjureglugjörðarinnar virðist ckki að vera annars eðlis en almennt
skiptagjald, og megi því ekki reikna það fremur en skiptagjaldið fyr en að loknu
búinu, því þá má fyrst heita, að unnið hafi verið til þess.
Fyrir því vil jeg þjónustusamlega tjá yður til þóknaniegrar leiðbeiningar og birt-
ingar, að ráðgjafinn verður að veraásama máli og þjer, að sýslumanninum beri ekki neinn
hluti af umrœddu afhondingargjaldi, og virðist ráðgjafanum, að það samkvæmt fyrgreind-
um lögum frá 14. des. 1877 eigi að falla landssjóðuura óskipL í skaut. Að öðru leyti
sætir mál þetta fullnaðarúrslitum dómstólanna.
102 — Brjef ráðgjafans fyrir Island til landshiifðingfa um kostnað við flutn-
7. nóv. ing á strandmönnum. — Með þóknanlegu brjefi frá 18. september þ. á. senduð
þjer, herra landshöfðingi, reikning að upphæð 44 kr., sem bera hreppstjóranum'í Geit-
hellnahreppi í Suðurmúlasýslu fyrir ílutning austur í Djúpavog á 4 mönnum af skips-
höfninni á galoas «Concordia», er strandaði á Papós í september f. á., og hefir sá reikn-
ingur verið sendur svo seint, að hann varð ekki tekinn til greina, þegar skilagrein var
gjörð fyrir viðkomandi strandi. Káðgjafinn skoraði þar eptir á J. Johnsen kaupmann
lijer í bœnum að endurborga af fje því, er hann hefði fengið upp úr strandinu bæði hina
nefndu uppliæð og aðra upphæð til 11 kr. 52 a., sem ranglega var komin inn í tekjur
strandfjárins fyrir vasaúr, sem var eign skipstjórans, og hefir hann fengið andvirði þess
útborgað; en kaupmaðurinn fœrðist undan að endurborga tjeðar upphæðir, og álítur ráð-
gjafinn sjer ekki fœrt að útvega hlutaðeigöndum þessar upphæðir endurgoldnar.
Jpegar svona stendur á, hefir ráðgjafinn ekki álitið það til neins, að skora aptur
á Johnsen kaupmann að bœta fyrgreindum hreppstjóra fje það, sem um er rœtt í á-
minnztu brjefi herra landshöfðingjans frá 15. september þ, á. að upphæð 71 kr. 50a., og
sem hreppstjórinn á fyrir flutning ánokkrum skipbrotsmönnum af skonnortunni »Cito», er
strandaði í október 1877, þar sem nefndur Johnsen kaupmaður hefir þegar áður í brjeíi
til amtmannsins yfir suður- og vesturumdœmi íslands skorast nndan að greiða fje þetta.
Jafnframt því að endursenda liina umrœddu 2 reikninga, er herra landshöfðinpj-
anum hjer með þjónustusamlega tjáð hið framantalda til þóknanlegrar leiðbeiningar og
birtingar.