Tímarit Máls og menningar - 01.02.2015, Síða 75

„ H ú s i n e r u e i n s o g o p i n b ó k “
TMM 2015 · 1 75
73 Í meginsúlum Háskólans endurnýtti Guðjón hugmynd sem hann fékk við gerð Hallgríms-
kirkju í Saurbæ sem var aldrei byggð. Þar áttu súlurnar að tákna hörpustrengi en þegar þeim
hafði verið komið fyrir á háskólabyggingunni fengu þær aðra merkingu. Þar skyldu þær tákna
námsgreinarnar þrjár: Guðfræði, læknisfræði og lögfræði.
74 Jónas Jónsson og Benedikt Gröndal, Íslenzk bygging …, bls. 113. Svo kann að vísu líka að vera
að viljinn til þess að nota íslenskan efnivið hafi einfaldlega stafað af innflutningshöftum sökum
stríðsrekstursins í Evrópu.
75 Hjörleifur Stefánsson, Andi Reykjavíkur …, bls. 75.
76 Jónas Jónsson og Benedikt Gröndal, Íslenzk bygging …, bls. 110.
77 Jónas Jónsson og Benedikt Gröndal, Íslenzk bygging …, bls. 111.
78 B.B., „Góðar myndir af misjöfnum húsum“, Þjóðviljinn, 9. mars 1958, bls. 7.
79 Jónas Jónsson og Benedikt Gröndal, Íslenzk bygging …, bls. 112.
80 Hörður Ágústsson, Íslensk byggingararfleifð I, bls. 404.
81 Sbr. kenningar Foucault um skýringarritið. „Ég þykist vita að ekki sé til neitt þjóðfélag án
meiri háttar frásagna sem menn segja, endurtaka og koma með tilbrigði við; formúlur, textar,
fastbundnar orðræðuheildir sem eru fluttar við fastákveðnar kringumstæður. Hlutir sem
voru sagðir einu sinni og menn geyma vegna þess að þá grunar að í þeim leynist einhvers
konar leyndardómur eða auður. Í stuttu máli, manni býður í grun að í sérhverju þjóðfélagi
sé orðræðum mismunað á mjög reglubundinn hátt: orðræður sem „segjast í daganna rás og
samskiptanna og hverfa með athöfninni sem þær voru bornar fram í, og svo orðræður sem
eru sagðar, voru sagðar og verða sagðar, ótilgreint, óháð því þegar þær voru fyrst sagðar“.
Foucault, Michel, „Skipan orðræðunnar“, Spor í bókmenntafræði 20. aldar: frá Shklovskíj til
Foucault, ritstj. Garðar Baldvinsson; Kristín Birgisdóttir og Kristín Viðarsdóttir, þýð. Gunnar
Harðarson, Reykjavík: Bókmenntafræðistofnun Háskóla Íslands, 1991, bls. 191–226, hér bls.
198–199.
82 Hörður Ágústsson, Íslensk byggingararfleifð I, bls. 389.
83 Sjá umfjöllun um kenningu: Mooney, Chirstopher, „Denying Minds“, The Republican Brain:
The Science of Why They Deny Science – and Reality, New Jersey, Wiley, 2012.
84 Guðlaug Sigurðardóttir, „Fagurfræði einfaldleika og nytsemi“.
85 Guðlaug Sigurðardóttir, „Fagurfræði einfaldleika og nytsemi“.
86 Guðlaug Sigurðardóttir, „Fagurfræði einfaldleika og nytsemi“.
87 Orð Bjarts í Sumarhúsum. Halldór Laxness, Sjálfstætt fólk, Reykjavík: Vaka-Helgafell, 1999,
bls. 334.
88 Höfundur óþekktur, „Aldarfjórðungsafmæli Háskóla Íslands“, Vísir, 16. júní 1936, bls. 2
89 Hér er fróðlegt að velta fyrir sér tengingu hússins við íslenska þjóðtrú sem minnst var á hér
ofar. Bent hefur verið á að þjóðsögur hafi verið notaðar hér á árum fyrr í uppeldisskyni. Þegar
fólk kom saman í baðstofum á kvöldin og vann handavinnu voru sögur og kvæði oft lesin til
dægrastyttingar. Sögurnar voru þá oft kærkomið tæki til þess að „miðla óbeint lífsreynslu
eða siðferði frá eldri kynslóðum til barna og unglinga í gegnum þjóðsögur“. Werth, Romina,
Máninn líður, dauðinn ríður. Áhrif þjóðtrúar á íslenskar glæpasögur, bls. 5. http://hdl.handle.
net/1946/10170. [Sótt 7. september 2013].
90 Höfundur óþekktur, „Starfsemi Þjóðleikhússins getur markað tímamót í menningarsögu
þjóðarinnar“, bls. 3.
91 Sigríður Matthíasdóttir, Hinn sanni Íslendingur …, bls. 26.
92 Sigríður Matthíasdóttir, Hinn sanni Íslendingur …, bls. 26.
93 Höfundur óþekktur, „Gluggað í hina áhrifamiklu kennslubók Jónasar frá Hriflu um Íslands-
sögu“, Tíminn, 6. febrúar 1983, bls. 4–5.