Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Síða 39

Pá fa s t ó l l i n n
TMM 2016 · 3 39
um morguninn, önnur hafði verið hláturmild og ung og virtist tilkippileg,
daðrandi til augnanna og ég ímyndaði mér að ríða henni aftan frá einhvers
staðar uppi á hól í jaðri þessa bæjar í Texas meðan hún furðaði sig á geim-
skipinu en það var of stórt og þögult, ég byrjaði að skynja nærveru þess líka,
fljótandi yfir himininn eins og þögult, dimmt fjall sem skyggði á stjörn urnar.
Svo birtist litli, feiti karlinn til andsvara og talaði um loftbelg. Ég gafst upp.
Frammi í móttöku horfði stelpan brosandi á mig, svipurinn lýsti kátri
eftirvæntingu, ekki ósvipað Séð og heyrt-stelpunni eins og ég sá hana í vís-
indaferð, en líka einhverju innilega fölsku.
„Jæja,“ sagði hún og leit ofan í borðið, eins og hún vildi ekki vera of nær-
göngul.
„Ég verð að koma seinna.“ No pun intended, hugsaði ég og barðist við að
segja það ekki upphátt.
„Má bjóða þér tímarit?“ spurði hún. „Ég held við séum með eitt hérna inni
í öðru herbergi.“
„Ég bóka frekar annan tíma.“
„Ef þú vilt. En þú getur líka tekið dolluna með þér heim. Þú verður bara
að passa þig að halda réttu hitastigi á sýninu, annars verður niðurstaðan ekki
marktæk. Nema þú viljir frekar gera þetta hérna?“
„Heima er fínt,“ sagði ég.
Hún lagði plagg á borðið á milli okkar og bað mig að staðfesta nafnið mitt
og kennitöluna, og einn liðurinn vildi vita hvenær ég hefði síðast haft „sáð-
fall“, sem ég flissaði yfir.
„Af hverju hlærðu?“
„Bara, orðalagið. Sáðfall? Ég var krakki þegar ég heyrði þetta síðast. Þegar
ég og vinir mínir vorum á kynþroskaaldrinum spáðum við stundum í það
hvort þessi eða hinn væri byrjaður á sáðfalli.“
„Þetta er líka notað í lögregluskýrslum. Að fella sæði,“ sagði stelpan eins
og það breytti einhverju – ég skildi ekki í hvaða mögulega samhengi það gæti
skipt máli.
Loks lét hún mig hafa útprentaðar leiðbeiningar um varðvörslu sæðisins
og bað mig að lesa þær vandlega.
„Þú ert ekki sá fyrsti, þetta er alls ekkert óvenjulegt,“ sagði hún að lokum
og kinkaði kolli, furðulega alvarleg til augnanna. Við kvöddumst.
***
Ég kom heim í sama mund og kærastan mín, Emma, var að vakna. Hún er
yfirleitt fúl á morgnana og þarf að minnsta kosti hálftíma af jógúrti, frétta-
síðum á netinu, kaffi, tveimur sígarettum og knúsi með kettinum til að hægt
sé að tala við hana án þess að lenda í rifrildi.
Ég kastaði á hana kveðju og fór upp á efri hæðina til að sturta mig. Ég
hafði dolluna með mér, stillti henni upp á sjampórekkanum í sturtunni – ef