Tímarit Máls og menningar - 01.10.2016, Page 126

I n g va r G í s l a s o n
126 TMM 2016 · 3
UNDIR BLÁLANDS SÓL
à la Hóras
Bregst mér ei vinur,
beri höf á milli.
Vandur að vali
vekur lof og hylli.
Brennur langa daga
Blálandssólin stranga
barkandi vanga.
Sólin þótt svíði
sára limi mína,
gafst mér þar skjól
sem geislar vægar skína.
Prúða man eg Maju,
meyjarblómann fríða,
brosfagra blíða.
Vinur minn valinn
vopnum beitir ekki,
fólskuna firrist,
forðast tál og hrekki.
Kastar ei – svo verði
eitrið manni að meini
– fláræðis fleini
Kveikjan að þessu kvæði er ljóð Hórasar, Integer vitae. Tek ég mér skáldaleyfi að
halda því fram, að Hóras hafi ferðast til Norður-Afríku og stofnað þar til vináttu við
Fuscus, sem merkir svartur á latínu og hér er nefndur með barkandi vanga. Í ljóði
sínu talar Hóras um heiðarleika við Fuscus, um spjót Mára, hinnar norðurafrísku
þjóðar, og brennandi Sýrland og hin fráhrindandi Kákasus fjöll og segist elska stúlk-
una Lalagen, sem hér er nefnd Maja. Kvæðið er fjarri því að vera þýðing á kvæðinu
Integer vitae. Bragarhátturinn er að vísu hinn sami en efnismeðferð gerólík.