Gríma - 01.09.1948, Page 8

6 ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ [Gríma
lagt, að hafa gætur á stúlkunni, brá þegar við, en
Solveig varð skjótari. Hafði hún stokkið upp á vegg
hestaréttarinnar1) við bæinn og skorið sig á háls þar
með eindæma skjótri svipan. Varð Jóni, sem talinn er
hafa verið kjarkmikill og einbeittur maður, það að
orði, er hann sá, hvað hún gerði: ,,Hana, þar tók fjand-
inn við henni!“ Hljóp Jón til og tók hana upp, en blóð-
ið fossaði úr undinni. Solveig vildi mæla, en vart var
hægt að skilja hana. Þó gat Jón numið það af orðum
hennar að hún bað hann skila til prests, að hún beiddi
hann að sjá um, að hún fengi leg í kirkjugarði. Lézt
Solveig þar í fangi Jóns, því að eigi var hægt að stöðva
blóðstrauminn.
Séra Oddur kom heim, þegar Solveig var nýskilin
við. Varð honum svo mjög um þetta, að hann féll í
ómegin. Jón Steingrímsson bar honum skilaboð Sol-
veigar. Lét nú prestur gera kistu vandaða að Solveigu,
sendi til Hóla og bað um leyfi biskups til að hún mætti
fá leg í kirkjugarði, en að þeirrar tíðar hætti tengu þeir
ekki kirkjugarðsleg, er förguðu sér sjálfir. Biskup taldi
sig ekki geta samþykkt greftrun Solveigar í kirkjugarði.
Er mælt, að séra Oddur hafi sótt það mjög fast, að leyf-
ið fengist, og jafnvel boðið fé til þess, en allt árangurs-
laust. Var Solveig síðan jörðuð utangarðs og án yfir-
söngs. Segir Gísli Konráðsson, að Vigfús sýslumaður
Scheving hafi leyft, að gröf að henni mætti grafast
nokkuð inn undir kirkjugarðsvegginn og hún hafi
verið grafin sunnan2) undir kirkjugarðinum á Mikla-
bæ.
1) Aðrar heimildir segja, að Solveig hafi fargað sér f hest-
húsi úti á túninu, og er tóttin enn nefnd Solkutótt.
2) Rangt. Leiði Solveigar reyndist vera norðan undir kirkju-
garðinum.