Gríma - 01.09.1948, Qupperneq 11

9
Gríma] ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ
Nú víkur sögunni að Miklabæ. — Heimafólk var þar
allt inni við, og bæ hafði verið lokað. Var fólk í bað-
stofu, nema prestskonan og griðkona, sem voru í búri,
og var prestskonan að deila kvöldverði til heimafólks-
ins. Nú heyrðu heimamenn, að riðið var í hlað, og þótt-
ust vita, að það mundi vera prestur..
Greinir nú sagnir. Segir séra Páll á Brúarlandi, að
einhver af heimamönnum hafi talað til Gísla, elzta
barns prests: „Farðu, Gísli litli, og opnaðu bæinn, hann
faðir þinn er kominn.“ Fór drengurinn, sem þá hefur
verið sjö eða átta ára, fram, en varð óttafullur, er hann
kom fram í bæinn, og þorði ekki til dyra, en sneri inn í
búr til móður sinnar. — Aðrar sagnir herma, að einn
vinnumanna hafi farið til dyra, en mætt Solveigu heit-
inni eða afturgöngu hennar í göngunum, snúið við það
inn og sagt fólkinu, og enginn síðan þorað til dyranna;
hafi vinnumenn freistað hvað eftir annað um kvöldið
að fara út, en Solveig ávallt varnað þeim þess. — Eftir
skamma stund heyrði fólkið, að komið var upp á vegg
baðstofunnar við glugga einn, bjóst við, að það væri
prestur og myndi kalla inn til fólksins, en jafnskjótt
virtist maður þessi vera dreginn niður af veggnum.
Rak hann þá upp óp mikið, og þóttist fólkið þekkja
þar rödd prests. Rétt á eftir voru högg mikil rekin í
bæjarþil. Var þá freistað að ganga til dyra, en þar var
Solveig ávallt fyrir og varnaði körlum prests útgöng-
unnar. Sýndist þeim eins og áður, að höfuð hennar
væri kert á bak aftur, blóðbogi mikill stæði úr undinni
á hálsinum og hún otaði að þeim hnífnum, er hún
hafði skorið sig á háls með. Sneru þeir við það aftur til
baðstofu. Sat nú fólkið í baðstofunni sem örvita af ótta
og skelfingu lostið, enda var nú húsum riðið, svo að
brakaði í hverju tré, og ef hurð baðstofunnar var opn-