Gríma - 01.09.1948, Side 13

11
Gríma] ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ
síki. Hylur þessi er enn í dag nefndur Solveigarpyttur.
Það var af ýmsum talið, að í þeim pytti mundi séra
Oddur hafa drukknað, eða öllu heldur, að Solveig eða
afturganga hennar hefði drekkt honum iþar. Það var
haft fyrir satt, að næsta sumar eftir hvarf prests, hefði
maður, er eitt sinn gekk þar fram hjá, séð mannshönd
standa fram undan bakkanum. Var þá hylurinn strax
á eftir kannaður með stöngum, en ekkert hafði fund-
izt þar, enda er hylurinn margra faðma djúpur og
þykkt leðjulag í botni hans. — Annar Solkupyttur er í
landi Miklabæjar uppi í fjalli. Bera þessi örnefni, sem
bæði eru tengd við hvarf prests, glöggt vitni um það,
hve sagnirnar hafa verið á reiki um það, hvað af presti
hafi orðið. —
Næsti prestur á Miklabæ eftir séra Odd var Pétur
prófastur, faðir Péturs biskups og þeirra bræðra. Hann
dreymdi skömmu eftir að hann tók þar við brauðinu,
að séra Oddur kæmi til hans í draumi eitt sinn og segði
við hann: „Sárt er það að sjá kunningja mína ríða og
ganga svo nærri mér, en geta ekki látið vita, hvar
eg er.“
Guðrúnu, ekkju séra Odds, hafði langað til, að leiði
Solveigar væri rofið, en það vildi sýslumaður ekki;
honum þótti það votta hjátrú. — Þessar tvær síðustu
sagnir eru eftir handriti séra Páls á Brúarlandi, rituðu
1846, en honum sagði Jón Björnsson, sem var vinnu-
maður á Víðivöllum, þá er séra Oddur hvarf.
Espólín segir þannig frá hvarfi séra Odds í Árbók-
unum: „Á því hausti (1786) varð það til tíðinda hinn
1. dag októbrismánaðar, að Oddur prestur að Miklabæ
í Skagafirði, son Gísla biskups Magnússonar og hús-
frú Ingibjargar Sigurðardóttur, reið fram til Silfrastaða
á annexíukirkju sína. Hafði hann þótt jafnan maður