Gríma - 01.09.1948, Side 23

21
Grima] ÞÁTTUR AF SÉRA ODDI Á MIKLABÆ
Glaumbæjargarð, og verður hér farið eftir henni um
þau atriði.
Girðingin um grafreitinn á Miklabæ hafði fyrr meir
verið kringlótt, eins og tíðkanlegt var áður. Um 1910
var garðurinn stækkaður og girðingin færð þá út og
látin mynda rétt horn. Lenti við það nokkur skák,
sem áður var utangarðs, innan hinnar nýju girðingar.
>,Á þeim stað stóð fyrir svo sem þrem áratugum þúfa
eða þúst út úr kirkjugarðsveggnum, sem kölluð var
,leiðið hennar Solveigar'. Það orð lá á frá fornu fari,
að Solveig lægi grafin norðan undir kirkjugarði á
Miklabæ austanverðum", en nú var garðurinn einmitt
færður út á þessum parti. — Gisli Konráðsson telur, að
leiði hennar hafi verið sunnan undir garðinum, en
eflaust er þetta réttara, því að örnefnið hefur geymzt
og ýmislegt, er síðar verður getið, styður þetta, en stað-
hættir tala mjög á móti því, að leiðið hafi verið sunn-
an undir garðinum, nær því á bæjarhlaðinu.
Það hafði komið fram á miðilsfundunum bending
um það, að snúa sér til Péturs heitins Zóphoníassonar
ættfræðings og séra Lárusar um aðstoð við að taka bein
Solveigar upp og flytja þau. Var fyrst talað við Pétur, og
hann símaði síðan til séra Lárusar 11. júní og bað um
aðstoð hans. Var það auðsótt. K-om svo Zóphonías, son-
ur Péturs, norður að Miklabæ 26. sama mánaðar. —
Þess er áður getið, að Sigurður Einarsson, sem þá var á
Hrólfsstöðum, hefði 1914 verið grafarmaður að líki
gamallar konu, sem jarðsett var á mótum gamla garðs-
ins og nýja viðaukans. Með honum var við það Jó-
hannes Bjarnason bóndi í Grundarkoti. „En er þeir
komu nokkuð langt niður, komu þeir ofan á kistu, sem
>lá út og suður'. Varð þá Sigurði að orði: ,Hver skyldi