Gríma - 01.09.1948, Qupperneq 41

39
Gríma] ÞÁTTUR AF KJARTANI í SELI
Stefán gáfust upp og létu fenna yfir sig undir þriðju
hæð neðan við heiðina, sem nefnd er Meragilshæð;
en Einar réð af að halda áfram og reyna að ná til
bæja. Tókst honum að brjótast alla leið til húsa á Eski-
firði seint um kvöldið, og þótti það ærin þrekraun
af tvítugum manni.
Morguninn eftir var sama veðurhæð og dimmviðri.
Eftir beiðni Einars lögðu sextán menn af Eskifirði af
stað að leita þeirra Friðriks og Stefáns, og var ráð fyrir
gert að fá Kjartan í Seli til að fara með þeim, því að
honum var treyst bezt til að rata. En þegar að Seli
kom, vildi svo óheppilega til, að Kjartan var svo las-
inn, að hann gat ekki farið í slíku veðri. Hinir fóru
þá, og sagði Kjartan þeim nákvæmlega, hve margar
hæðir þeir skyldu fara yfir, þar til er þeir kæmu í
brekku þá, þar sem Einar hefði sagt að mennirnir
lægju. Leitarmenn komu aftur eftir margra stunda leit,
en höfðu ekki orðið neins vísari. — Daginn eftir hélzt
enn sama veður, og lagði Kjartan þá af stað í leitina
með nokkrum mönnum; hafði hann að öllu leyti for-
ustuna. Maður nokkur, sem var í hópnum, sagði mér,
að því hefði verið líkazt að Kjartan væri leiddur og
vísað til vegar. Hann gekk með sínum vanalega hraða
á undan þegjandi, þangað til hann kom að hæðinni,
þar sem hann taldi víst, að mennirnir lægju undir;
gekk hann svo fáa faðma til hliðar og hitti þá stafi
þeirra, sem stóðu upp úr fönninni, en líkin lágu þar
undir rétt hjá. Þau voru tekin upp, vafin ábreiðum,
sem leitarmenn höfðu með sér, og þeim ekið út á
Eskifjörð til læknis. Gaf hann þann úrskurð, er hann
hafði skoðað þau, að ef þau hefðu fundizt daginn áð-
ur, mundi ef til vill hafa tekizt að lífga við báða
utennina.