Gríma - 01.09.1948, Side 56

54 AF HJALTASTAÐA-DRAUGNUM [Gríma
að var, hvar snjórinn hefði upp tekinn verið, sáust tvö
kringlótt för, að hverjum engin spor lágu, líkast sem
eftir hrafnsklær 16 að tölu. Fötin dró hann ofan af fólki
sofandi, gerði og vart við sig undir fötunum; var að
finna eins og loðinn, uppblásinn kálfsbelgur, í hvern
þegar slegið var, ýlfraði hann og bað láta sig kyrran.
—Á þessum tíma var maður nokkur, Sigurður að nafni,
næturgestur á Hjaltastað og lá á palli í baðstofu. Hon-
um brigzlaði þessi andi um eitt og annað, þar til Sig-
urður tók kopp með hlandi og fleygði þangað, sem
hann heyrði raustina; þá heyrðust þessi orð: „Það hefði
verið sæmilegra, Siggi, að eg hefði skolað þér um koll-
inn en þú mér.“ Tóbaksjárni fleygði hann í höfuð
kerlingunni, sem hann sagðist vilja eiga, og á henni sá
fyrir ofan og neðan augað. — Dóttur prestsins, fimmtán
vetra að aldri, var hannmjögfylgisamur,hvarafprestur-
inn óttaðist hún mundi skaða fá; ályktaði því að senda
hana burtu af bænum, hvað þá í orð var komið þann
23. martii; sagði fþá) þessi gestur: „Nú er mér bezt að
fara í burtu,“ — og talaði til kerlingarinnar ('sem hét
Opía): „Kona mín, fá þú mér vettlingana mína og
skárri húfuna mína etc. Eg ætla nú að taka beizlistötrið
mitt og sækja hestinn minn.“ Eftir það þá stúlkan var
af stað farin, varð ei framar vart við þenna óvin. Hann
gerði ráð fyrir sinni afturkomu, hvað þó ekki skeði.
Það er sögn manna, að þetta hafi verið unglingspilt-
ur sunnan úr Öræfum, og þegar hann hafði komið
heim aftur, hafði hann lagzt í Bjarnanesi þar skömmu
á eftir og begert prest að þjónusta sig og sagði mönnum
hann hefði verið sá ósýnilegi andi, er hefði verið á
Hjaltastað í Múlasýslu, og stóð það á þeim tíma, sem
piltinn vantaði og draugurinn var á Hjaltastað, — og
síðan dó hann.