Gríma - 01.09.1948, Blaðsíða 58

56 ÞJÓÐSÖGUR [Gríma
norðurleiðina upp að Möðrudal, en á heimleið fór
hann Dimmafjallgarðsveg. Var degi tekið að halla, er
hann kom í Vopnafjarðardali. Hann reið brúnum
hesti, stórum og stæðilegum. Þegar hann var kominn
nokkuð niður og út í dalinn, sá hann einhverja veru
í mannsmynd koma skáhallt í veg fyrir sig og fara
hratt yfir. Kom honum þegar í hug, að þar mundi vera
á ferð sending sú, sem kaupmaður hafði heitið honum.
Ófreskju þessa bar svo hratt yfir, að Ólafur sá sér ekki
undankomu vænt, þótt Brúnn væri frár á fæti; var
stuttur tími til umhugsunar, en hann réð þegar af að
fara af baki hjá steini, er stóð þar á grasbala, en
skammt frá var alldjúpt árgil. Þegar Ólafur var kom-
inn af baki, lagði hann hægra handlegg yfir makka
Brúns og hélt beizlistaumunum saman undir hálsi
hans með sömu hendi, en þeirri vinstri greip hann
um mélin; var hann þannig að hálfu leyti undir kverk
hestsins. Hafði hann heyrt, að ekkert óhreint þyrði að
ganga framan að hesti.
Það stóðst á, að þegar Ólafur hafði búið um sig eins
og hér er sagt frá, var ófreskjan komin að þeim og leit-
aðist við að komast aftan að Brún. En hinir vöruðust
það, sneru sér beint í móti, og gekk svo um stund, að
hvorugur lét sveigjast fyrir öðrum, heldur hringsner-
ust á sama stað. Sá Ólafur nú fram á, að eigi mátti svo
búið standa, því að þegar dimmdi af nóttu, mundi
ófreskjan færast í aukana og sækja fastar á; mundu þeir
Brúnn og hann þreytast á þessum snarsnúningi og yrði
því að taka eitthvað til bragðs. Honum datt því það ráð
í hug, að þar sem hann kynni alla Passíusálma Hall-
gríms Péturssonar utanbókar, væri reynandi að syngja
þá yfir hausamótum ófreskjunnar og vita, hvaða áhrif