Blik - 01.04.1960, Qupperneq 7

B L I K
5
orðna fólkið athuga vel og
hugsa um, ekki sízt foreldra,
ef þeir vilja ekki verða for-
dæmi til skaðræðis börnum sín-
um og öðrum æskulýð.
Auðvitað er það af veiklyndi
og viljasljóleik, þegar æsku-
maðurinn byrjar að reykja og
bragða áfengi. Langar þessa
unglinga til að verða að vesa-
lingum? Nei, vissulega ekki.
Það eru freistingaröflin sem
yfirbuga alla skynsemi. Flest
virðist leyfilegt til þess að
freista æskulýðsins, ná af hon-
um peningum, þó að það kosti
hann gæfusama framtíð og
þjóðfélagið nýta þegna og far-
sælt þjóðlíf.
Mér er ekki hugleikið a,ð
mæla ölkránum bót, þó að ég
viti, að þær uppfylla vissar
þarfir æskulýðsins, meðan bær-
inn setur ekki á stofn tóm-
stundaheimili handa honum.
Svo er og hitt staðreynd, að
hinir miklu peningar, sem
æskulýðurinn hér hefur dag-
lega handa á milli, virðast
slæva alla dómgreind um vel-
sæmi og freistingar og veikla
viljann, svo að ekkert má að
lokum láta á móti sér. Allt skal
veitt, fyrst að peningar eru til
þess. Er þetta nokkuð annað
en það, sem á sér stað hjá
mörgum fullorðnum?
En svo er það hliðin, sem að
heimilunum snýr. Þar er ýmis-
legt athugunarvert. Fyrst er
það, að mjög algengt er, að
móðirin „vinni úti“ í svartasta
skammdeginu, eða á vetrarver-
tíð, þ.e.a.s. vinni utan heimil-
isins. Faðirinn vinnur auðvitað
líka úti, fyrirvinna heimilisins.
Þegar nú mamma er líka farin
að vinna úti, er helzta aðhald
heimilisins horfið. Tómleikinn
í heimilinu sverfur að. Barnið
og unglingurinn leitar út á
götuna, síðan inn á ölkrárnar.
Þar vitum við af reynslu, hvað
við tekur. Þannig má segja á
einn hátt, að velferð æskulýðs-
ins sé fórnað fyrir peninga og
það, að geta fullnægt næstum
óseðjandi kaupahneigð.
Svo er það líka algengt, að
setustofan er of fín til þess að
unglingamir megi koma þang-
að inn með vini sína eða fé-
laga.
Stundum eru unglingar látn-
ir búa í herbergi með yngri
systkinum. Þar er þetta fólk
hvað fyrir öðru, svo að leið-
indi hljótast af eða ófriður.
Enginn friður þar til þess að
skipta geði við jafnaldra sína.
Þá vaknar hugsunin: ,,Ég fer
bara út. Hvergi friður, hvergi
má maður vera.“ Er þetta ekki
ofureðlilegt? Nú, dagskrá út-
varpsins hefur heldur ekki ver-
ið upp á marga fiska handa
unglingum. Ef þar hafa verið
þættir, sem unglingar gætu
haft áhuga fyrir, þá eru þeir
með seinustu dagskrárliðum.