Blik - 01.04.1960, Síða 47
B L I K
45
tal saman og efnum í greinar-
kom, sem í rauninni átti að
birtast árið 1957, þegar Tóti
var sextugur, og hefur því höf-
undurinn „gengið með“ nálega
tvöfaldan meðgöngutíma fíl-
anna eða rúmlega þrjú ár. Út
af fyrir sig hefur Tóti ekkert
við það að athuga, en hitt er-
um við sammála um, að háðu-
legast sé, ef aðeins fæðist mús
eftir allan þennan tíma.
Ýmislegt hefur á dagana
drifið fyrir Tóta þessar mörgu
vertíðir, sem hann hefur dval-
ist hér í Eyjum. Eina vertíð-
ina var hann t. d. „til snún-
inga“ í verbúð Tangans. Þar
réði hann öllu utan veggja,
segir hann, og kunni hann því
vel, því að hann fann sig vax-
inn því að hafa nokkur völd,
en ráðríki kvenfólksins hindr-
aði alla ráðsmennsku hans
innan húss. Þó var það alveg
sérstaklega ráðskonan, sem sat
Tóta af stokk með að hann
fengi þar gjörða skyldu sína
sem fulltrúi hins „sterka kyns“
í verbúðinni. „Það mun ekki í
fyrsta sinni, sem „veika kynið“
yfirbugar hið sterka,“ segir
Tóti. Mest finnur hann þó til
með einum manni, eiginmanni
hiínnar fyrrverandi ráðskonu,
því að hún giftist nokkm síðar,
sú stutta.
„Er það satt, að mestu von-
brigði þín í lífinu hafi orðið í
ástarmálum?“ spyr ég Tóta.
Þórarinn Einarsson.
„Nei ,fjarri fer því,“ segir
hann. „Ég hefi helzt aldrei lif-
að neitt ástarævintýri og næst-
um aldrei orðið ástfanginn. En
ég hefi haft gaman af að gefa
þeim svona undir fótinn og
dansa við þær.“ Sérstaklega
kveðst hann hafa dansað mik-
ið þau árin, sem hann var í
stúkunni Sunnu. Þá dansaði
hann eitt sinn við mektuga frú
salla fína. Mitt í dansinum tjáði
hún honum, að hún hefði varla
treyst sér á dansleikinn sökum
lasleika. „Hvað ertu þá að
skælast þetta?“ spurði Tóti.
Frúin varð hvumsa við. Henni
vafðist tunga um tönn. Síðar
mun hún hafa dáðst að hisp-
ursleysi Tóta og hans opna
hug, því að hún þekkti græsku-
leysi hans og sérkennileg orða-
tiltæki.