Blik - 01.04.1960, Page 103
B L I K
101
huga það og brosa að því. Allt
í gamni auðvitað
Allt í einu kvað við: „Hún er
að koma“. Allir ruku upp og
litu upp í loftið. Já, þarna kom
hún og flaug eins og glitrandi
fugl inn á völlinn.
Við vorum svo mörg, að við
fylltum vélina. Þetta var vélin
okkar. Þegar allir voru setztir,
var tekið til að syngja. Já, nú
var fjör í tuskunum og gaman
að lifa. Edda sat með gítarinn
sinn á hnjánum og hamraði á
strengina. En lítið heyrðist í
gítarnum vegna vélaniðsins og
svo söngsins. Þar dró enginn af
sér. Flestir strákarnir voru þó
í mútum og hljóðin úr þeim því
skræk og afkáraleg. Sem betur
fór heyrðu þeir það ekki sjálfir.
Við lentum á Reykjavíkur-
flugvelli kl. hálf tólf. Við dvöld-
umst síðan til nóns í höfuð-
staðnum. Þá hófst bifreiðar-
ferðin vestur með einni af lang-
ferðabifreiðum Ólafs Ketilsson-
ar á Laugarvatni, og sat hann
sjálfur við stýrið.
Fyrsti áningarstaður var
Hvalfjarðarbotn. Þama var
hitað kakó, og sá Bragi kenn-
ari um þá matseld. Við það
starf voru teknar af honum
margar myndir. Kennararnir
og bifreiðarstjórinn fræddu
okkur um ýmis örnefni í Hval-
firði, eins og reyndar alls stað-
ar, þar sem við fórum um.
Nemendur sýndu því fræðslu-
starfi annars mismunandi mik-
inn áhuga. Ekið var sem leið
liggur í Borgarnes og gist þar
um nóttina í barnaskólahúsinu.
Við fengum leyfi til að sjá okk-
ur um í kauptúninu til kl. hálf
tólf um kvöldið. Þá skyldu allir
vera mættir í skólahúsinu.
Þessu boði hlýddu allir. Leið-
sögumenn hópsins um þorpið í
Borgarnesi vorum við Hildi-
gunnur systir mín, því að við
vorum fyrrverandi „þorparar“
úr Borgarnesi. Áttum þar
heima í bernsku.
Um kvöldið snæddum við
skrínukost úr „bakpokanum"
og líkaði vel.
Lagt var af stað úr Borgar-
nesi kl. 1 daginn eftir vestur á
bóginn til Stykkishólms. Ljótt
var um að litast á Borg á Mýr-
um eftir brunann, sem þar
hafði átt sér stað nokkru áður.
I bifreiðinni var mikið sungið
og mikið spjallað. Hjáróma-
raddir hins „sterka kyns“ gusu
upp og mútuskrækir blönduð-
ust hreinum tónum úr „mjóu
hálsunum“. Þá kímdum við
stúlkurnar svo lítið bar á.
Undir kvöldið tók að síga á
okkur svefn, svo að hljótt var
í farkostinum og dauft yfir.
Ólafur Ketilsson virtist kunna
því illa og fann ráð til að lífga
upp aftur í bifreiðinni. Hann
tók til að þrefa um stjórnmál
við kennarana, sem virtust þar
á öndverðum meið. Færðist þá